"Duma i uprzedzenie" - Pride & Prejudice 2005

Przystojny przybysz, Charles Bingley, zakochuje się w uroczej Jane. Kierując się jak najlepszymi intencjami chce wprowadzić w krąg miejscowej elity towarzyskiej swego drogiego przyjaciela, bogatego i przystojnego, lecz niestety aroganckiego Fitzwilliama Darcy'ego.
Szybko przekonujemy się, że pan Darcy nie cierpi wsi i z wyraźną niechęcią odnosi się do prowincjuszy. Odmawia nawet zatańczenia z jedną z panien - śliczną i bystrą Elizabeth Bennet. Nie wie też, że podczas przyjęcia panna stoi niepodal i słyszy jego kąśliwe uwagi. Zbieg okoliczności sprawia, że arogancki kawaler ma okazję bliżej poznać Lizzie. Prowadząc z dziewczyną długie rozmowy zaczyna doceniać jej żywą inteligencję i nieprzecitny dowcip. Pod jej wpływem jego lekceważący stosunek do mieszkańców wioski ulega zmianie. Czy zdoła jednak zatrzeć pierwsze złe wrażenie?

Przed oczekiwanym wyjściem, nie mam szans na rozpoczęcie nowej lektury, wiec sięgnęłam po „Dumę i uprzedzenie” a w przerwie w upalne popołudnie gdy nawet książka klei się do dłoni zabrałam się za moją pierwszą ekranizację tej książki, czyli film z 2005 roku.
Przez wielu krytykowana wersja mnie jednak urzeka, owszem nie jest tak doskonała jak serial, ale i film rządzi się przecież innymi prawami. Może i pewne kwestie potraktowano zbyt swobodnie, bez dbałości o realia.
Ale i tak ja czuję do tej wersji ogromny sentyment, często też słucham muzyki z tego filmu, która jest przepiękna.
Ma wiele bardzo przejmujących momentów. Oświadczyny w deszczu, czy scena w Pemberley, albo ostatnie chwile filmu. Obyłam się bez alternatywnego zakończenia.
Bo i tak wierzę w szczęście Państwa Darcy`ch