"Ścieżka słońca" - Lisa Kleypas

Pierwsza część trylogii znad Zatoki Friday – opowieść o miłości, rozstaniu oraz sile, z jaką magia może wywierać wpływ na rzeczywistość – zabierze cię w najbardziej romantyczną podróż twojego życia.

Lucy Marinn zajmuje się szkłem artystycznym i mieszka nad przepiękną, malowniczą Zatoką Friday wraz z chłopakiem, Kevinem, którego uważa za swoją pokrewną duszę. Już od dziecka Lucy posiada szczególny dar – magiczne zdolności, dzięki którym tworzy niezwykłe formy ze szkła – i bardzo zależy jej na tym, by go nie utracić. Gdy jednak spotyka ją przykra niespodzianka, czyli najbardziej bolesna zdrada, jaką można sobie wyobrazić, zaczyna kwestionować swoje życiowe decyzje. Chłopak zostawia ją dla jej własnej siostry. Rozpacz Lucy dodatkowo potęguje fakt, że nad całym jej dotychczasowym życiem uczuciowym ciąży piętno niewłaściwych wyborów. Ponieważ rodzina Lucy nie kryje swej dezaprobaty wobec zaistniałej sytuacji, Kevin prosi swojego przyjaciela, Sama Nolana, właściciela lokalnej winnicy na wyspie San Juan, by „zawrócił Lucy w głowie” i w ten sposób pomógł jej szybciej dojść do siebie. Między Samem a Lucy zaczyna rodzić się prawdziwe uczucie. Dziewczyna musi jednak zadać sobie pytanie, czy warto po raz kolejny podejmować ryzyko i angażować się w nowy związek.Lucy podaje w wątpliwość swoje dotychczasowe wyobrażenia o miłości i lojalności, zaczyna inaczej postrzegać życiowe błędy, stare przyzwyczajenia i nowe początki, a jednocześnie przekonuje się, że z pewnych rzeczy – nawet gdy ulegną zniszczeniu – można po raz kolejny stworzyć coś pięknego. Pojmuje również, że jedynie poprzez odkrycie naszego prawdziwego „ja” możemy odnaleźć osobę, która rzeczywiście na nas zasługuje.

Tęsknicie troszkę za mną? Ja tęsknię za normalnym, spokojnym życiem w którym nie spałam po trzy-cztery godziny i nie pędziłam: na zajęcia, do pracy, do szkoły, byle dalej. I wszystko jeszcze byłoby znośnie, gdybym do tych zajęć się nie musiała przygotowywać. Czasu na czytanie mam tyle co w pociągu, busie. A wieczorami uciekam na kilka kilometrów kijkowania z muzyką i zimnem i księżycem. Wtedy łapię oddech i myśli własne. A głowy za ciasne na myśli własne, jak usłyszałam w piosence.

Bez książek jednak nie umiem żyć, bez snu też nie bardzo, ale chociaż kilka stron poczytać muszę, chociażby kosztem kilkudziesięciu minut snu. A co tam, wyśpię się w końcu, ostatecznie po śmierci prawda? I tak podczytywałam sobie „Ścieżkę słońca”, książka jest lekka, miła i przyjemna. Akurat na podróż pociągiem – nocą, lub wieczorne polegiwania z kubkiem naparu z imbiru.

pociągowe czytanie

Lucy i Alice są siostrami. W dzieciństwie Alice bardzo ciężko zachorowała na zapalenie opon mózgowych, z tego powodu miała ogromną taryfę ulgową. Matka dziewczynek uważała, że dziewczynce należy we wszystkim ustępować i spełniać jej zachcianki. Również Lucy musiała wiele znosić z jej strony. Jednak kiedy, już w dorosłym życiu od Lucy odchodzi  jej mężczyzna. Odchodzi właśnie do Alice z która, jak się okazuje, sypiał od pewnego czasu. Dziewczyna wpada w dołek, ucieka do przyjaciół i oddaje się pracy – szkłu i witrażom.  Od dziecka pasjonowała ją barwa światła, kolory, proces wytwarzania szkła. Jak to bywa w bajkach, gdy ucieka przed siebie spotyka JEGO, mężczyznę, który normalnie zwaliłby ją z nóg, ale przecież ONA jest tuż po rozstaniu, po tym jak facet z którym wiązała plany na przyszłość złamał jej serce. Sam, musi  się pogodzić, że Lucy nie jest dla niego, przynajmniej nie na tym etapie. Traf chce, że Alice związawszy się z byłym Lucy ściągnęła, w końcu gniew swoich rodziców, bojąc się odcięcia od funduszy, nalega na swojego nowego narzeczonego, aby nakłonił jakiegoś kolegę do randek z Lucy, gdy ta będzie szczęśliwa, rodzice przestaną się złościć na biedną Alice. Wybór pada właśnie, na Sama.

Jako Wam już rzekłam, czytałam tę książkę z doskoku, ot miałam chwilę, wyjmowałam i czytałam.  Nie spodziewałam się po niej lektury filozoficznej, ambitnego dzieła, które rozszerzy mój światopogląd. Chciałam lekkiego, ładnego romansu, który sprawi, że zapomnę o deszczu i opóźnionym pociągu. Takim co wywali mi z głowy zawód miłosny o to, że mam o piątej wstawać do pracy. „Ścieżka słońca”, jest książkę, którą polubią miłośnicy gatunku.

Czytałam sporo romansów,  a ten znajduje się na liście książek, które poleciłabym na jesienne długie wieczory. Jest napisany lekko, przyjemnie, autorka fajnie pisze o uczuciach. Ja zżyłam się z bohaterami, przeżywałam ich wątpliwości, bolały mnie rozczarowania,. Wydaje mi się, że o to chodziło. Ta książka spełniła moje oczekiwania. Jest jednak tylko, lub aż romansem, ciężko mi się rozpisać. Książka o miłości z ociupiną erotyki. Rozświetlona witrażami, kolorowym światłem sączącym się przez szybki, pachnąca ciastem i uczuciowa!

a tak pięknie było na parkingu mojej pracy
z tyłu, LO do którego chodziłam :))