"Zaklinacz czasu" - Mitch Albom

Książka, która dla wielu czytelników stała się inspiracją i impulsem do życiowych zmian.
Spróbujcie wyobrazić sobie życie bez odmierzania czasu.
Pewnie nie potraficie. Zawsze wiecie, jaki jest miesiąc, rok, dzień tygodnia. A jednak przyroda nigdy nie zwraca uwagi na czas. Ptaki się nie spóźniają. Pies nie patrzy na zegarek. Sarny nie martwią się kolejnymi urodzinami.
Tylko człowiek odmierza czas. Tylko człowiek odlicza godziny. I właśnie dlatego jedynie człowiek doświadcza paraliżującego strachu, którego nie zniosłoby żadne inne stworzenie. Strachu przed tym, że zabraknie mu czasu.

 Przede wszystkim chciałabym podziękować wszystkim tym, którzy zagłosowali w ankiecie i pomogli dokonać książkowego wyboru. Większością głosów, chociaż nie bezwzględną, wygrał „Zaklinacz czasu”, z ogromną ciekawością zabrałam się za tę książkę. Kilka chwil wcześniej skończyłam oglądać „Czas na miłość”, słuchałam nastrojowego soundtracku i znowu zanurzałam się we względność czasu, przypominałam sobie o znaczeniu każdej chwili.

„-Bóg nie bez powodu wyznacza kres ludzkich dni.

-Co to za powód?

 -Żeby nadać każdemu znaczenie.”

Na książkę składają się trzy historie. Pierwsza to opowieść o człowieku, który kochał liczyć i chciał wszystkie zmierzyć. Poznajcie Dora, człowieka, który stworzył czas. Wyobrażany jako starzec, z różnymi atrybutami, kosą, zegarem, klepsydrą, czy niemowlęciem symbolizującym Nowy Rok – Ojciec Czas, skazany na wieczność w jaskini, ma wsłuchiwać się w prośby całej ludzkości o więcej czasu, lub też o spowolnienie upływu tegoż. Jego przeznaczenie wypełni się, gdy ziemia spotka się z niebem.

Victor, jeden z najbogatszych ludzi na świecie. Podczas swojego dosyć długiego życia osiągnął wiele. Zmienił świat, żył, kochał. Teraz umiera, pokonany przez nowotwór i okazuje się, że w obliczu tej tragedii cofa się do momentu, gdy był małym, zrozpaczonym chłopcem. Tyle się zmieniło, ale jedno pozostało niezmienne, nie może wpływać na czas. Chce to zmienić, wykorzystując swoją fortunę, biegłych prawników, chce zapanować nad czasem.

Sarah, młodziutka dziewczyna. Nie osiągnęła niczego, dopiero wchodzi w życie. Owszem ma plany, marzenia, ma również małe dramaty za sobą. Teraz Sarah zakochała się, jej życie znalazło nowy punkt ciężkości. Przystojny, bardzo popularny chłopiec stał się centrum jej wszechświata. A każda minuta, którą spędza z dala od niego wlecze się jak wiek.

Jedni chcą przyspieszyć bieg czasu, inni chcą go powstrzymać. Dlaczego losy Dora splatają się z losami Victora i Sarah, jaki to wszystko będzie miało finał? Ja wam gwarantuję, że interesujący.

Względność czasu, jego znaczenia, greckie: carpe diem, wszystkie te elementy znajdują się w „Zaklinaczu czasu”, bałam się nieco porównania do Alchemika który to przebył dosyć ciekawą drogę, ponad dziesięć lat temu wstydem było nie czytać tej książki, dziś mało kto przyznaje się, że trzymał w rękach książkę Coelho. Na szczęście reklama na okładce sprawdza się i jest prawdziwa, o ile chodzi o pewną ponadczasowość, uniwersalność opowieści. Moim zdaniem „Zaklinacz czasu” jest lepszy, nie jest tak sentymentalny, patetyczny i cukierkowy. To przypowiastka, opowieść z morałem, która i wyciśnie łzy z oczu i może, przez chwile, każe nam zadumać się nad czasem, który każdego dnia przecieka nam przez palce. Byłabym ostrożna ze stwierdzeniami typu – oto książka, która odmieni życie milionów -  aż tak entuzjastyczna bym nie był.

W moim odczuciu to mądra, bardzo fajnie napisana opowiastka. Wieczór spędzony z tą książką, dobrą herbatą i nastrojową muzyką na pewno nie będzie stracony!