Co oglądam - przegląd filmideł.

Postanowiłam w tym roku, że będę starała się oglądać bardziej regularnie filmy. Niestety, gdy wieczorem kładę się do łóżka zwykle usypiam. Pracując mogę sobie coś powtarzać... Ale od tego są wyzwania... Postanowiłam walczyć ze snem. Wprawdzie w ubiegłym tygodniu usnęłam dwa razy na filmach... Jedyne na co mnie stać to seriale, przynajmniej te z którymi jestem na bieżąco.

33/52 "Sprawa Kramerów" 

Ted Kramer jest mężem i ojcem, całkowicie pochłoniętym karierą zawodową. Jego żonę Joannę męczy taki stan rzeczy, dlatego decyduje się go porzucić. Pod opieką męża zostawia 7-letniego synka, Billy'ego. Początkowo Ted nie może odnaleźć się w nowej roli. Trudno jest mu pogodzić pracę zawodową z wychowywaniem dziecka. Jednak pomimo trudności udaje mu się zaprzyjaźnić z synem i stworzyć prawdziwy, pełen bezpieczeństwa dom. Tymczasem Joanna zmienia zdanie i chce za wszelką cenę odzyskać chłopca. Ted nie zamierza jednak rezygnować z syna. Sprawa trafia do sądu.

Oglądałam ten film jako dziecko, bodajże z Siostrą. Miałam ochotę wrócić do tej kultowej produkcji, ale jakoś brakowało mi pretekstu. W ubiegły poniedziałek oglądaliśmy "Jednego z dziecięciu", pytano właśnie o ten film. Porozumiewawcze spojrzenie i już wiedzieliśmy, że będziemy oglądać właśnie ten film. Pamiętałam go jako smutną, mroczą produkcję naładowaną emocjami. Walka rodziców, podczas której dostaje się dziecku.

Nie wiem czy to za sprawą tego, że od pierwszego oglądnięcia widziałam wiele mocniejszych filmów. Kino jednak ewoluuje, dziś "Sprawa Kramerów" jest ułożonym filmem, z nagą sceną i chyba to tylko sprawia, że jest nieodpowiedni dla dzieci.

Ten film to genialni aktorzy i Dustin Hoffman i Meryl Streep stworzyli niesamowite kreacje, ich bohaterowie cierpią, kochają, zdają sobie sprawę, że już nic nie będzie takie samo. Moim zdaniem to doskonała propozycja na wieczór. Wprawdzie ja usnęłam, ale o piątej rano dokończyłam oglądanie. Zapoczątkowałam tym filmem manię filmów z Meryl, dziś chyba "Pożegnanie z Afryką" mam ochotę na romansidło.

34/52 Wszystko gra

Chris Wilton rezygnuje z kariery tenisisty i zostaje instruktorem w klubie dla bogaczy. Wkrótce żeni się z córką przemysłowego potentata i wdaje się w romans z seksowną Nolą.

Byłam przekonana, że dobieram się do komedii romantycznej. Nie mam pojęcia skąd ten film wziął się u mnie. Czyżby magia Woodego Allena?

Na wstępie zaznaczam...  nie cierpię Scarlett Johansson, od pierwszego filmu w którym ją widziałam. Nie toleruję jej. Film oglądałam na kilka razów. Tak jak w opisie Chris, znajduje pracę w klubie dla bogaczy, zaprzyjaźnia się jednym z nich i trafia do świata zamożnych. Do świata ociekających złotem oper, wielkich muzeów, letnich domków. Zaczyna się z siostrą przyjaciela, darząc namiętnym pożądaniem jego dziewczynę Nolę. Powoli zaprzedaje duszę mamonie. W pewnym momencie dochodzi do punktu, gdy nie może odejść od Noli, ani nie chce zrezygnować z pieniędzy najpierw swojej narzeczonej, później żony.

Z pozoru banalny romans zaczyna robić się mroczny i ujawnia ciemne strony bohatera, każdego z nas.

Film jest ciekawie skonstruowany, budzi jednoznaczne skojarzenia ze "Zbrodnią i karą", aktor, którego znamy z "Tudorów" pokazuje, że ma talent do gry, chociaż sceny łóżkowe, nadal są jego atutem. Zapewne gdyby nie Johansson, która obrzydza mi każdą scenę, zapewne byłabym zachwycona fabułą. Niemniej jednak - zmęczyłam się.




*źródła zdjęć - Filmweb