"Dzieci wolności" - Paullina Simons

Powieść o losach rodziców Aleksandra, poprzedzająca uwielbianą przez polskie czytelniczki trylogię „Jeździec miedziany”. U progu XX wieku Gina przybywa z Sycylii do Bostonu w poszukiwaniu nowego, lepszego życia. Poznaje Harry'ego Barringtona, który szuka dla siebie miejsca w starym świecie Nowej Anglii. Ona jest biedną, prostą imigrantką, on pochodzi z jednej z najlepszych rodzin w mieście, jednak łączy ich wzajemna fascynacja. Mija czas. Po trudnych chwilach rozłąki oraz wielu przeciwnościach losu Gina i Harry pragną być razem. Wiedzą jednak, że ich związek odciśnie piętno na losach dwóch rodzin i pozostawi po sobie zgliszcza. Zakochani stają w obliczu najbardziej okrutnego wyboru – między tym, czego nie mogą mieć i tym, bez czego nie mogą żyć. Dalsze losy Giny i Harry’ego opisuje powieść "Bellagrand", która już wkrótce ukaże się nakładem Świata Książki.

Trylogia o losach Tatiany i Aleksandra, którą otwierał „Jeździec miedziany” zawojowała świat literatury kobiecej.  Sama byłam zachwycona pierwszym tomem, drugi też mi się podobał, ale przez trzeci wciąż jeszcze nie przebrnęłam. Byłam ciekawa tej najnowszej powieści. Losy rodziców Aleksandra, są pokrótce omówione w „Jeźdźcu miedzianym”, tutaj autorka zdecydowała się na ryzykowny krok. Zarówno prequel, jak i sequel są niebezpieczne. Czy podołała? Oby tak, bo w kolejce wydawniczej kontynuacja losów rodziców Aleksandra.

Gina wraz z rodziną przybywa z Włoch do Stanów Zjednoczonych. Emigracja była wielkim marzeniem nieboszczyka ojca, który chciał by jego dzieci osiągnęły coś więcej. Tuż przed przyjazdem zmarł i ojciec i jeden z braci. Gina ma tylko matkę i brata. We trójkę przybywają do tego Eldorado w Nowym Świecie i od razu natykają się na dwóch młodzieńców z wyższych sfer. Jeden to Harry syn bardzo prominentnego obywatela Bostonu, a drugi – Ben chociaż jego pochodzenie jest nieco gorsze, to wśród przodków ma bohaterów narodowych. Obaj mężczyźnie wychodzą do statków przybywających do portu, aby oferować imigrantom nocleg, co jest częścią działalności ojca Harrego Tylko, że to spotkanie zaważy na losach wszystkich. Gina zakocha się w Harry, który nie tylko jest od niej starszy i lepiej sytuowany, to jest nieoficjalnie zaręczony z kobietą którą kocha i z którą się rozumie, a mariaż ten popierają rodziny młodych. Ben zakocha się w Ginie, która na niego nie zwraca uwagi. Brat Giny znienawidzi mężczyzn, bo nie podoba mu się, że jest zdany na czyjąś łaskę. To jest główny wątek, miłosny. Dodatkowo dowiemy się nieco o Bostonie z przełomu wieku XIX i XX o obyczajach, ciężkim losie imigranta i o determinacji Giny.

Szczerze mówiąc nie wiem co się stało z Simons w tej książce, bo pierwszy raz(wyłączywszy „Ogród letni”) książkę męczyłam. Czytałam ją kilka dni, bo nie mogłam się wciągnąć. Jedyne co mnie w powieści ruszało to głupota Giny, która dałaby sobie odciąć wszystko, byle Harry zwrócił na nią uwagę. Intryguje mnie taka postawa, bo dziewczyna AŻ taka głupia nie jest, a gdy widzi swojego księcia to jakby komórki mózgu zapadały w sen. Dziewczyna z przerażającą determinacją dąży do dorównania  Harremu, nie baczy na to, że on jest bogaty bo zapracowały na to pokolenia, nie dba o to, że dzielą ich światy z których pochodzą. Dla niej liczy się tylko to, że ona go kocha. I tyle!

Simons tym razem jakby wątek miłosny zepchnęła na dalszy plan, albo stwierdziła, że już dosyć emocjonujących akapitów o miłości. To za co pokochały ją miliony kobiet zastąpiła wątkami społecznymi, wojnami, walką z imperializmem, budową kanału panamskiego, losem imigrantów, presją wywieraną prze rodziców na dziecko.

Jestem trochę tą książką zmęczona i rozczarowana, jednakże zakończenie jest obiecujące i zapewne po kontynuacje sięgnę. 

Mam problem, że nie wyczuwam w tej książce Pauliny Simons, którą ongi pokochałam. Po rodzicach Aleksandra spodziewałam się więcej. O ile Gina jest charakterna, to ojciec lowelasa z „Jeźdźca miedzianego” na obecną chwilę jest nie tyle ciamajdą co tak wypranym z  charakteru typem, że to aż boli.

Niemniej jednak dla wielbicieli autorki – nie potrzeba wielkiej zachęty i tak przeczytają, a czy się zawiodą? Nie wiem – to się okaże ;-)