" Dom przy Alei Rothschildów" - Stefanie Zweig

Frankfurt, 1900 rok. Betsy, inteligentna, racjonalna i młoda kobieta oraz jej mąż Johann Isidor, rzutki przedsiębiorca z niemałą fortuną, wprowadzają się do domu przy alei Rothschildów 9. Są szczęśliwi, mają dziecko. Wkrótce przyjdą na świat kolejne. Nie minie jednak wiele lat, gdy na powierzchni harmonijnej sielanki pojawią się pierwsze oznaki zbliżającej się katastrofy…
Wybucha I wojna światowa. Zmienia ona życie Niemców, a w szczególności tych pochodzenia żydowskiego, którzy od nowa muszą uporządkować swój świat i zrewidować wartości, którymi się dotąd kierowali.
Stefanie Zweig otwiera drzwi do niezwykłego świata. Pozornie dobrze znanego, a jednak odległego – do świata, w którym rozgrywa się niezwykle barwne i ciekawe, choć naznaczone trudnymi wyborami życie bohaterów. Dzięki wyobraźni, dbałości o historyczny szczegół i głębokiemu poczuciu człowieczeństwa ta bestsellerowa autorka przedstawia losy żydowskiej rodziny mieszkającej we Frankfurcie do 1917 roku.
Dom przy alei Rothschildów – pierwszy tom sagi rodzinnej – staje się symbolem czasu, który na nowo określił bieg historii Europy.

Sagi rodzinne, to coś co uwielbiam najbardziej. Obserwowanie wpływu historii na losy rodzin jest hipnotyzujące. Rzucam się na takie książki jak sępy na padlinę. Rzadko odpuszczam, a już nie ma szans, abym odpuściła, gdy okładka jest w tak cudownie miętowo-pistacjowych kolorach. Ona przemówiła do mnie od pierwszego wejrzenia, swoją łagodnością, elegancją i klasą. Odsuwałam ją na koniec, aby dłużej rozkoszować się myślą, że oto przede mną ta historia. Jednak przyszła ta chwila, wyszarpnęłam tom ze stosiku i zaczęłam czytać. Bywa, że i na sagach się zawodzę… takie jest życie… byłam ciekawa co mnie czeka – zachwyt czy zawód.

Niemcy, początek wieku, mieszczańska rodzina. Zamożni ludzie, ojciec rodziny dorobił się majątku. Wprowadzają się do domu przy tytułowej alei Rothschildów. Jest początek nowego stulecia, rodzina ma małego, rezolutnego synka imieniem Otto, a Betsy – pani domu – spodziewa się następnego rozwiązania. Obserwujemy życie we Frankfurcie, na tle historii Niemiec i Europy. Akcja powieści, tego tomu kończy się w roku 1917 w początkach tego roku. Siedemnaście lat na początku XX wieku to dużo, zmienia się świat, rozluźniają się nienaruszalne do tej pory zasady, wybucha Wielka Wojna. Upadają imperia. Wszystkie te zdarzenia toczą się obok zwykłego, ludzkiego życia, wywierają na nie wpływ i o tym jest ta książka. O zwykłym życiu w cieniu historii, jak to bywa w sagach rodzinnych.

Dom przy alei Rothschildów był inny niż się spodziewałam. Wyrosłam na polskich sagach rodzinnych, pełnych dynamicznej akcji, wśród pól malowanych zbożem rozmaitem, na tle historii zmieniającej się z dnia na dzień. Przywykłam do wielkich dramatów, wyborów podyktowanych historią. Tutaj dostałam coś innego. Niespieszną historię, dywagacje o ubiorze, zwykłych domowych problemach.

Ta książka jest taką wydzieranką, bo jak na siedemnaście lat w tak burzliwym okresie, objętościowo jest naprawdę, naprawdę niewielka. Dużo w niej opisów, jak na mój gust – zdecydowanie za mało akcji, która się trochę ślimaczy. 

Moim zdaniem książka spodoba się miłośniczkom niespiesznych, leniwych powieści, bo naprawdę, w mojej opinii niewiele się tam dzieje. Siłą tej książki są opisy detali, mieszczańskiego życia, pór roku, przedmiotów, strojów, realiów. Jak dla mnie – na dobrą powieść, mającą być sagą rodzinną, to trochę za mało, trochę zbyt leniwie.

Nie skreślam jednak ani autorki, ani serii bo następny tom, biorąc pod uwagę czasy, zapowiada się bardzo interesująco i chętnie poznam dalsze losy bohaterów.

Książkę przeczytałam dzięki portalowi