"Obca" - Diana Gabaldon

Miłość silniejsza niż czas.Akcja tej sugestywnej powieści, pełnej zwrotów i zaskakujących zdarzeń, rozpoczyna się w roku 1945. Claire Randall, jeszcze niedawno wojenna pielęgniarka, spędza wakacje w Szkocji. Dotknąwszy starego kamienia, nieoczekiwanie... przenosi się w przeszłość. Trafia w niespokojne czasy, znaczone wojną domową, przesądami i szaleństwem czarów. Nie ma pojęcia, jak odnaleźć się w roku 1743. I nie wie, że w nowym i niezrozumiałym świecie czeka miłość jej życia: Jamie, z którym los połączy ją na dobre i na złe. Portret wspaniałej, silnej kobiety, niezapomniana love story i kapitalnie odmalowana rzeczywistość zachwyci miłośników przygód, romansów i powieści historycznych. Nic dziwnego, że książki Diany Gabaldon przetłumaczono na 19 języków i wydano w 23 krajach!!

Sama płacę za swoją głupotę i niedotrzymywanie obietnic.  Jakieś dwa miesiące temu, byłam w Lublinie, miałam siedzieć w bibliotece i szukać książek oraz innych mądrości do dysertacji, ale ciśnienie było lipne i naprawdę usypiałam. Oddałam więc książki, pokserowałam co mi było potrzebne i stwierdziłam, że w domu zrobię więcej. Nic w księgarni mnie nie przyciągnęło, ale na dworcu weszłam do sklepu, żeby kupić coś do picia na drogę, a że niestety mają tam książki, rzuciłam okiem. „Obca” była w promocji, a że wylewała się z każdego kąta blogosfery wzięłam i nabyłam. Skądinąd przewidziałam, że skończę czytać książkę wziętą na drogę i w okolicach Kraśnika zaczęłam czytać pierwszy tom osławionej serii. No nie porwało mnie bardzo, więc gdy w domu zastałam inną książkę, bez żalu odłożyłam „Obcą” na spód stosu do przeczytania. Dopiero w ten weekend, znowu owładnięta kryzysem, miotałam się pomiędzy półkami, a zachęcona wieloma głosami zachwytu wzięłam się za lekturę. Nie będę pytała co ludzi ujęło w tej książce. Jak pisałam na FB czytałam ją bez picia, do kawy, do piwa, cydru i na trzeźwo, nie czytałam jej tylko przy wódce, bo okładkowa cena to równowartość naprawdę dobrej 0,7 a książka kosztująca czytelnika dwie flaszki to już przesada. Mordowałam ją z uporem galicyjskiego chłopa trzy dni. Domordowałam do końca… ło matko i córko…

Claire ma 27 lat, jest pielęgniarką, wraz ze swym mężem jadą na drugi miesiąc miodowy do Szkocji Właśnie skończyła się II wojna światowa. Mąż Claire bada sobie historię rodu, a ona łazi po wrzosowiskach i daje upust swojej nowej pasji – botanice. Pewnego dnia, przy święcie Beltaine przechadzając się po magicznym kamiennym kręgu przenosi się w czasie o dwieście lat wstecz. Do czasu walk Szkotów z Anglikami, silnej społeczności klanowej. Zaraz po po wylądowaniu natyka się na bliźniaczo podobnego do swego męża kapitana dragonów – Randalla, który okaże się najczarniejszą postacią książki. Sekundy po tym, gdy Randall pragnie potraktować ją jak dziewkę spotyka największe ciacho książki czyli Jamie`go. Przez kompanów Jamie`go zostaje wywieziona do szkockiego zamku, gdzie ma zająć posadę medyka, po tym jak udowadnia, że sprawnie zajmuje się rannymi. Aby umknąć z rąk kapitana Randalla musi wziąć ślub ze Szkotem, oczywiście pada na Jamie`go i oto do końca książki będziemy przez autorkę raczeni opisami ich seksualnego życia, bo Jamie jako prawiczek, odkrywszy rozkosze alkowy, koncentrować się będzie głównie na jednym. W sypialny, w drodze, na skałach, w krzakach – jednym słowem – wszędzie. Powieść akcji z erotycznymi wstawkami… a raczej erotyczne fragmenty z dolepioną fabułą, bo to JEDNAK powieść.

 

cydr pasował tematycznie

Wielki Buk napisała mi na FB, że to harlequin, co wyjaśniałoby dlaczego tak źle mi się czytało. Moja Mama i Siostra miały kolekcję tych zacnych powieści z których jako dziecko budowałam domki, później jako nastolatka przeczytałam jakieś trzy, albo dwa, uznałam, że to nie dla mnie i od tamtej pory nie sięgałam. Tutaj złapano mnie w pułapkę szmaragdowej okładki. Nie przeczę Jamie jest uroczy, a zyskuje gdy wygoglujemy sobie jak wygląda w serialu, acz kojarzy mi się z jednym ze złych bohaterów z  Merlina, takim poparzonym na twarzy, których rodziców Uther spalił na stosie. Muszę wyguglować czy to ten sam. Mniejsza o to. Bohater może być bardzo sympatyczny, ale na litość boską oni uprawiają seks, czy jak to Jamie nazywa, chędożą się przez prawie 500 stron. Już w Greyu nie ma tylu erotycznych scen!! Mamy też wątek homo oraz dramaturgię na dość fanfikowym poziomie. O tak, te dialogi i opisy przypominały mi fanfiction, którymi zaczytywałam się z pięć lat temu.

 

żurawinowy redds też nie zachwyca, najlepsza w tym zestawie jest moja nowa pościel

Autorka robi pozory, próbuje konstruować jakąś akcję, ale to wszystko jest wstępem do seksu. Nawet gdy umiera żona jednego z ważnych bohaterów, rozmowa o tym kończy się seksem. Wszystko tak się kończy. Pamiętacie jak Zagłoba żartował z Podbipięty, że ten ściął głowy, spełnił ślub i teraz chce wyrwać się ze Zbaraża żeby poużywać? Otóż Jamie właśnie tak robi, wytrwał nieco ponad dwie dekady w czystości i teraz rozrabia jak lis w kurniku.

Uparłam się, że skończę tę książkę, a ja słowa dotrzymuje. Przeczytałam, zmordowałam, odkładam ją na najwyższą półkę w pokoju u rodziców, chociaż powinna leżeć  w gablocie przy biurku, aby przypominać mi, że zakupy na zasadzie „oooo promocja” to zło wcielone.

Wielu osobom się podoba, ma miliard tomów, aż się boję sprawdzać o czym rozpisuje się autorka. Chwilowo nie chcę wiedzieć i chociaż nie lubię mieć jednego tomu serii, to kolejne chyba kupię w stanie totalnego zamroczenia.

Pozdrawiam – ledwie żywy Kasiek