"Harry Potter i Insygnia Śmierci" - Joanne Kathleen Rowling,

Po śmierci Dumbledore'a Zakon Feniksa wzmaga swoją działalność, próbując przeciwstawić się coraz potężniejszym siłom śmierciożerców. Harry wraz z przyjaciółmi opuszcza Hogwart, by odnaleźć sposób na pokonanie Voldemorta. Wyprawa ta pełna niepewności i zwątpienia najeżona jest niebezpieczeństwami, a co gorsza nikt nie wie, czy zakończy się sukcesem i czy wszyscy dotrwają do jej końca.

Dlaczego Dumbledore nie pozostawił Harry`emu czytelnych wskazówek? Czy przeszłość nieżyjącego dyrektora kryje jakieś niezwykłe tajemnice? Jaką rolę odegra Snape przy boku Voldemorta? Czy Harry`emu uda się dotrzeć do najważniejszych miejsc i faktów dotyczących jego rodziny?

Siódmy tom przygód Harry`ego Pottera jest już ostatnią częścią cyklu i - jak spodziewają się czytelnicy - przynosi odpowiedzi na wszystkie istotne dla potteromaniaków pytania.

No powoli wracam. Bardzo powoli skoro finałowy tom Pottera zamiast połknąć w jeden dzień, czytałam ponad tydzień. Życie się o mnie upomniało, praca, dom.  A będzie gorzej.  Finał tej serii, premierę w Polsce pamiętam doskonale. To było dzień po egzaminie na prawo jazdy, a ten konkretny dzień miałam egzamin z prawa instytucjonalnego UE. Po egzaminie pojechałam z Siostrą do Tesco, bo była tam promocja na Pottera, nabyłam dodatkowo składniki na obiad, podrzuciłam je Mamie, a sama skupiłam się po prostu na czytaniu. W końcu miałam ten tom, w końcu miałam poznać zakończenie. I chociaż już od tylu lat znam to zakończenie, to wciąż ta część budzi we mnie ogromne emocje. Nie zgadzam się nigdy z hejtem w stronę Pottera, bo nadal stoję na stanowisku, że afirmuje on dobro, miłość, prawdę i wybaczenie. Chociaż siódmy tom jest krwawy, mroczny i może niekoniecznie dla dzieci.

W końcu nadszedł finał septologii o przygodach Harrego Pottera, decydujące starcie pomiędzy nim a Czarnym Panem nieuchronnie się zbliża. Potter wie, że aby pokonać Voldemorta musi znaleźć i zniszczyć horkruksy, czyli cząstki duszy, które ten ukrył w różnych przedmiotach, by zapewnić sobie nieśmiertelność. Harry wyjęty spod prawa, ścigany przez zwolenników Sami-Wiecie-Kogo, wraz z Ronem i Hermioną desperacko szuka tych przedmiotów. Tradycyjnie popełnia błąd za błędem i tylko siłom nadprzyrodzonym można zawdzięczać to, że... jeszcze żyje.  Będzie epicko, ale będzie też dużo smutku, bo nie wszyscy przeżyją.

Ehh, piękne czasy, gdy mogłam poczytać cały dzień i całą noc. Teraz Pottera czytałam tylko do posiłków, a że jem tylko to co ugotuję, to i prędkość czytania niczego nie urywała. Z drugiej strony, dawkowałam sobie tę przyjemność, aby trochę dłużej przebywać w świecie magii, aby jak najpóźniej dojść do fragmentu, gdy Severus… wciąż nie mogę o tym mówić. To mnie rozkłada na łopatki. Uważam, że Snape jest postacią najbardziej skrzywdzoną przez Rowling. Czy tylko o Voldemorcie myśli Dumbledor każąc Harremu żałować tych którzy żyją bez miłości? Snape kocha, ale jest postacią, której nigdy nikt nie obdarzył miłością, a jedyny ciepły związek zepsuł, przez młodzieńczą głupotę. Strasznie nad tym ubolewam. Rozdział wiadomy, czytałam dwa razy, na początku i oczywiście zgodnie z kolejnością. Płaczę, rwę szaty… nie zgadzam się z tym a niestety, żaden fan fik nie jest w stanie zapełnić tej pustki. No!

Oczywiście Lupin i Tonks to też wielka niesprawiedliwość i wzbiera we mnie wściekłość na to co zrobiła Rowling. Mogła ubić tego Pottera już. Do tej pory jakoś nie przepadałam za ostatnim rozdziałem, tym epilogiem, ale tym razem, naprawdę do mnie trafił i zakończyłam lekturę z ciepłem w serduszku.

To nie jest ostatni raz gdy czytam Pottera, chyba że umrę niebawem… no to wtedy tak, ale planuję jeszcze sporo powtórek. Lubię ten świat, lubię przesłanie sączące się z tej książki. Ja wiem, że niektórzy twierdzą, ze to książka satanistyczna, ale ja naprawdę dostrzegam tam dobro, morał. Potter nie zabija, nie krzywdzi dla zabawy, do końca nakłania Voldemorta do skruchy, nawet nie śle w jego stronę morderczego zaklęcia. Nie piętnuje Malfoya. To dobre cechy. Może jestem dziwna, ale ja chciałabym, aby moje dzieci miały takie cechy. Jednak, może się nie znam.