"Lato w Nowym Jorku" - Wendy Markham

Upalne lato na Manhattanie. Dwudziestoczteroletnia Tracey zostaje w mieście na całe wakacje. Na domiar złego sama, bo Will, początkujący aktor, z którym zamierza żyć długo i szczęśliwie, wyjechał na letnie występy. Wróci do miasta dopiero we wrześniu. Ale czy na pewno do niej? Pełna wątpliwości Tracey postanawia przyjrzeć się własnemu życiu. Zauważa, że wynajmowane mieszkanie to obskurna nora, wymarzona praca w reklamie jest rozczarowaniem, a na idealnym wizerunku Willa widać coraz więcej rys. Zamiast użalać się nad sobą Tracey zamierza działać. Dieta, sport, nowy styl i nowy facet są początkiem życiowej rewolucji.

Podobno w chwilach dużego stresu dobrze czytać literaturę lekką, żeby zająć myśli trywialną opowieścią. Miałam zawsze inaczej, w gimnazjum czytałam Bazylowa, później świetnie mi robił podręcznik do administracji. Niestety, nadal czytając komentarz do Vat-u piję wino – tu też nic się nie zmieniło. Sądzę, że zasadniczo, gdy rzeczywistość ciężko leży nam na wątrobie, trzeba wytoczyć ambitny kaliber, dlatego ostatnio raczej mocne książki czytam… a powinnam Konfucjusza w oryginale… Tylko, że książka o której dziś wam opowiem patrzyła na mnie tak wesoło. Wakacyjnie, tak optymistycznie, a dla Boga Panie Wołodyjowski, naprawdę czegoś takiego mi trzeba.  Dlatego długo nie myślałam i się za nią zabrałam, później zaś gotowałam zupę, piłam kawę, wszystko robiłam z tą książką. Wiem, że tylko studencka szlachta ma jeszcze fajrant, ale zróbcie sobie małe wakacje!!

Tracey  to kobieta, która jest z siebie niezadowolona, za dużo waży, źle wygląda, ma beznadziejną pracę, ale złapała Pana Boga za nogi bo ma cudownego faceta. Nieważne, że facet jest palantem i traktuje ją podle, ona z wiernymi oczami spaniela zawsze pomacha ogonkiem, stuli uszy i jeszcze przeprosi. Tak! Dokładnie, przeprasza go za to, że żyje. Will – jej facet – buc, wyjeżdża do pracy, dziewczyna chce jechać z nim, ale gość ją tak ochrzania, że ta go oczywiście za to przeprasza. I postanawia coś w życiu zmienić, chce schudnąć, oszczędzić trochę grosza i zmienić filozofię. Na horyzoncie pojawia się kolejne ciacho, ale ten jest przeciwieństwem Willa, dziewczynę szanuje, jest miły, wyrozumiały i troszczy się o nią, więc to normalne, że Tracey ma go w nosie…

Tak!! Tracey jest irytująca, ale jest tak swojska, łatwa do utożsamienia, że tak często miałam na twarzy nieme „kurczę – to nie tylko ja”, albo kosmopolityczne „Hellów”, że to aż nie do pojęcia. Ona jest jak Bridget Jones, ma pecha, ma wady, nałogi, jest za gruba, no i jest zbyt zaangażowana w związek. Ta książka opowiada o tym, co większość kobiet przeżyła chociaż raz, przynajmniej raz.  Dla innych jesteśmy cudowne wyrozumiałe, a siebie postawiłybyśmy pod ścianą i rozstrzelały, chyba to jest główne przesłanie tej powieści. A dodatkowo ją się po prostu cudownie i szybko czyta.  Nie jest to typowy romansik, taka płytka głupiutka książeczka, ale naprawdę sympatyczna powieść na końcówkę lata! Daje do myślenia i oby wiele kobiet zainspirowała do zmiany sposobu myślenia!!