"Książę Karol. Serce króla" - Catherine Mayer [Wieczny następca tronu; wrażliwiec, czy zimny drań?]

Biografie, ach biografie. Lubię czytać życiorysu ludzi. Gdy kogoś znam, a biografia jest rzetelną opowieścią a nie brukowcem, tym chętniej czytam. W domu śmiejemy się z księcia Karola, to znaczy w sumie ze znajomymi też drzemy łacha. Bo popatrzcie – facet ma siedemdziesiątkę na karku i od 65 jest następcą tronu – no frustrujące. Jako młodzian nie grzeszył urodą(kojarzył mi się z Draculą), małżeństwo z Dianą, postawiło go na długo w pozycji niewierny mąż i zimny drań. A ja nie lubię mieć o kimś niepełnego zdania. Uznałam, że ta książka ucieszy mnie, Matkosia i znajomych lubiących biografie.

W skrócie, książkę „Książę Karol. Serce króla” można nazwać odpowiedzią księcia Walii na „Diana. Moja Historia” Andrew Mortona. Ta niezwykła biografia powstawała nie tylko w oparciu o rozmowy z przyjaciółmi następcy tronu, jego przeciwnikami, dworzanami, pracownikami pałacu, ale również dzięki współpracy z samym Karolem. Sporo w niej o pierwszym małżeństwie, które zdefiniowało jego samego i ocenę związku z kobietą, którą nazywa „najdroższą żoną” – Camillą.
Odkrywamy Karola jako ojca, przyjaciela, męża stanu i... żartownisia. Życie na dworze królewskim okazuje się być pełne ukrytych niebezpieczeństw oraz nieoczekiwanych zabawnych zdarzeń. Wzruszający, zabawny i bardzo często zaskakujący – oto prawdziwa historia księcia Walii.

Autorka tej biografii nie kryje swojej sympatii do Księcia Walii, nieco mnie to zaniepokoiło bo, biograf jest jednak historykiem,  interpretowanie każdej okoliczności na korzyć Karola, jest tak samo szkodliwe jak postawa odwrotna. Później przeraziło mnie coś innego, w początkowych rozdziałach, pomimo tytułów, niby odnoszących się do Karola, tak naprawdę każdego było więcej niż jego. I tak sobie pomyślałam, że o Elżbiecie czytałam kilka książek, o Windsorach też coś tam wiem, no kurczę chcę monografii o Karolu. Jednak przeczytać trzeba. Dobrze, że te zęby zagryzłam, bo później autorka się dyscyplinuje. Skupia się na obiekcie swoich badań, ma właściwe proporcje. Zresztą nawet w tych pierwszych rozdziałach są momenty bardzo ciekawe, ot chociażby opis wzruszenia Karola i Kamili słuchających muzyki. Ta książka jest intymnym portretem człowieka, którego niby wszyscy znamy, który stoi w kolejce do tronu, jak kolejkowy stacz… Narosło wokół niego wiele legend, jak chociażby te nieszczęsne, gotowane jajka, po wielu tonach różnych plot, może warto przeleźć na drugą stronę muru okalającego planetę Windsor i zobaczyć jak jest naprawdę. To chyba pierwsza biografia Karola na polskim rynku(chyba!!!).

Tak jak wspomniałam, na początku miałam pewne obawy. Bałam się, że książka mnie znudzi, drobne translatorskie potknięcia(wyperswadować nie oznacza, namówić do czegoś), też nie sprzyjały mojej szybkiej lekturze, jednak podczytywałam ją sobie, a jak w końcu się do niej dossałam, to już na pożądnie.

Nie jest to dzieło sztuki, nawet biograficznej, jednak na półce wśród biografii współczesnych możnych, może rozsiąść się bez wstydu. Ciężko mi ocenić, czy to za sprawą autorki, czy dlatego, że Karol jest ciekawą osobą, nie tak sztywny jak przez lata go malowano…. A może wrzucił na luz  upływem lat. Ma ciekawe pomysły, jest owszem więźniem zasad, które mu wpojono, jak nienaganną postawę, ale wydaje mi się, że warto poznać go bliżej.

Książka swoim wydaniem cieszy oko i przykuwa wzrok. Sądzę, że monarchiści, osoby lubiące biografie, ucieszą się z takiego prezentu. W środku mamy dwie wklejki ze zdjęciami, może nie jakości HD, ale da się oglądać(chociaż kolejność fotografii, jakikolwiek klucz, są dla mnie tajemnicą).

Może bez fajerwerków, ale naprawdę i da się czytać i wciąga.

Za książkę dziękuję księgarni matras