"Herezje chwalebne" - Lisa McInerney

Niewątpliwy sukces powieści Małe życie sprawił, że pojawiło się wiele książek będących do niej porównywanych, bądź nazywanych lepszymi. Na tej fali trafiła do mnie powieść Herezje chwalebne. Okładka trochę mnie zaniepokoiła bo sugerowała taki styl za którym ja nie przepadam, uliczny, prymitywny i niepokojący. Jednak ciekawość zwyciężyła, a z kawą czarną, nawet najmroczniejsza książka ukaże jasne strony. Zwłaszcza, że akurat ja do fanek Małego życia się zaliczam. Byłam ciekawa czy i ta książka przejedzie po mnie jak walec po miękkim asfalcie.

Książka, która pokonała głośne Małe życie Hanyi Yanagihary i zdobyła prestiżową Baileys Women’s PrizeWszystko zaczyna się od morderstwa. 59-letnia Maureen zabija świętą figurką mężczyznę, który wtargnął do jej domu. To zdarzenie łączy ze sobą losy czterech osób żyjących na obrzeżach irlandzkiego społeczeństwa. Jej syn Jimmy, lokalny gangster, przypadkowo spotyka znajomego z młodości, Tony’ego, i prosi go o pomoc w pozbyciu się zwłok. Tony rozpoznaje ofiarę — miejscowego pijaka i narkomana. Jego dziewczyną jest prostytutka Georgie, która szukając nowego dilera, poznaje najstarszego syna Tony’ego, Ryana. To wokół tej postaci zbudowana jest akcja tej oryginalnej, cierpkiej, ale i niezwykle zabawnej wielowątkowej powieści.Herezje chwalebne to historia kraju pogrążonego w kryzysie i porzuconych w tej rzeczywistości bohaterów.

Poznajemy specyficzną społeczność, półświatek, narkomanów, gangsterów, ludzi z marginesu, którzy trzęsą mroczną stroną miasta. Ludzie za którymi konsekwencje wyborów ciągną się w nieskończoność. Osoby które zeszły na złą drogę nie zawsze w pełni świadomie. Opowieść o świecie ciężkim i lepkim, gdzie komunikuje się wulgaryzmami. Realistyczny portret społeczeństwa. Przygnębiający, ale strawialny dzięki specyficznemu poczuciu humoru autorki i jej sprawnemu pióru.

Książka jest bardzo prawdziwa, rozumiem już porównanie do Małego życia bo obie te książki zostawiają człowieka z takim dyskomfortem, z wewnętrznym rozbiciem. Pokazują, że świat nie jest taki jak zwykle wmawiają nam książki, że mrok nie jest tylko etapem przejściowym, czasami ludzie w mroku po prostu żyją.

Oj długo będę nosiła w sobie tę książkę i będę ją przeżywała. Niewątpliwie.