"Miłość w chłodnym klimacie" - Nancy Mitford

Wydawnictwo Czytelnik kojarzy mi się z samymi zacnymi lekturami, a gdy zobaczyłam zapowiedź książki Miłość w chłodnym klimacie wiedziałam, że to lektura dla mnie. Jestem fanką serialu Downton Abbey i ogólnie lubię powieści w klimacie angielskiej arystokraci, o kilku takich książkach pisałam i ciągle mi mało. Przezornie nie czytałam, wcześniej żadnych recenzji, żeby ani się nie zniechęcić, ani, żeby nie mieć zbyt wielkich oczekiwań. Okazało się, że nie było to zbyt dobre, bo okazało się, że książka jest drugim tomem z serii, a ja pierwszego nie znam. Na szczęście nie zapłaciłam za to wysokiej ceny bo okazało się, że nie trzeba znać tomu pierwszego, to raczej luźny cykl, który nie łączy się ze sobą ściśle.

"Miłość w chłodnym klimacie" to druga część trylogii Nancy Mitford rozgrywającej się w środowisku arystokratycznym. Z poprzednią częścią, „Pogonią za miłością”, łączy ją przede wszystkim osoba narratorki, Fanny. Jest to dziewczyna już dorosła i podobnie jak jej przyjaciółka Polly, ma debiutować w towarzystwie. Lady Montdore bierze ją pod swoje skrzydła, aby zapewnić jej oraz swojej córce odpowiednie towarzystwo. Jednak obie panny mają własne plany…

Wchodzimy w świat arystokracji angielskiej wśród której obraca się Polly, czyli Leopoldina. Urodziła się rodzicom dosyć późno, oni jeszcze wciąż mieli nadzieję na dziedzica, ale cóż – los miał inne plany. Polly jest posągową pięknością, blondynka, o błękitnych oczach. Zachwyca swoją urodą i świat, z racji urody i pochodzenia powinien padać przed nią na kolana a ona ma predyspozycje by na męża złowić księcia i sięgnąć po największe zaszczyty. Chłodna Polly jednak wydaje się być nieczuła na umizgi panów. Tymczasem nad rodziną wisi nowy problem, ponieważ Polly nie ma brata, kiedyś cały majątek odziedziczy krewny z Kanady. Prawda, że podobny scenariusz do Downton? Angielski majorat daje pod tym względem pole do popisu scenarzystom, chociaż te schematy wydają się być oklepane to jednak dobra realizacja jest kluczem do sukcesu.

Ta powieść bardzo wolno się rozkręca, narratorka, podobno znana z pierwszego tomu Fanny, opowiada nam o tylu wydarzeniach i tylu postaciach, że ciężko się połapać, może znajomość tomu pierwszego pomogłaby chociaż częściowo w zorientowaniu co i jak, ale później wchodzimy już w życie Fanny i Polly i jest łatwiej ogarnąć temat. Podoba mi się niespieszny i opisowy charakter tej powieści. Taki w sam raz na deszczowy weekend, żeby się zanurzyć w akcji z filiżanką herbaty. Podoba mi się to jak opisany jest świat arystokracji, jak przedstawia się mechanizmy, które nimi rządzą.

Czyta się szybko, są emocje. Jestem ciekawa kolejnej powieści. Naprawdę polecam!

*Tłumaczyła: Aleksandra Ambors