"Uwięzieni w przeszłości" - Maria Czebotar

Wszyscy nosimy w sobie ciężar wcześniejszych pokoleń. Może nie dziedziczymy smutku, rozpaczy, strachu tak w genach, ale podczas procesu wychowania, przez osmozę chłoniemy to wszystko co nasi rodzice noszą w sobie. Nie jest to teoretycznie temat nowy, ale zawsze jestem ciekawa jak autor podejdzie do tego tematu. Czy coś co od lat jest wałkowane może być pokazane w nowy, albo chociaż interesujący sposób?  Moim zdaniem warto dawać szansę, zwłaszcza polskim autorom, bo sądzę, że za dużo zagranicznego chłamu zalewa polski rynek, a wiele dobrych polskich książek ginie niezauważonych.  

Usłyszysz własny głos, gdy wsłuchasz się w echa przeszłości

Młoda studentka, która rusza w podróż, by poznać bliżej historię dziadka – byłego więźnia obozu koncentracyjnego; zagubiony chłopak z tatuażem i trudną przeszłością, szukający pomocy w psychoterapii; ratujący czyjeś życie lekarz, który musi udźwignąć ciężar przerażającej prawdy o swoim ojcu. Pewnego dnia drogi tych bohaterów skrzyżują się w zaskakujący sposób, zmuszając do zadania pytań, które mogą okazać się najważniejszymi w ich życiu… Uwięzieni w przeszłości to książka o poszukiwaniu prawdy o sobie w echach splątanych rodzinnych historii. To poruszająca opowieść o tym, jak pod wpływem przypadkowego bodźca, pozornie mało znaczącego wydarzenia, prawda ta wypływa na powierzchnię, domagając się dalszego badania i dotarcia do fundamentu, który tkwi w każdym z nas. 

Książka zaczynają się historią młodej dziewczyny, która nagle wychodzi z domu. Niepokoi to bardzo jej matkę, która była pewna, że o córce wie wszystko, że nie grożą jej żadne problemy. W końcu tyle wysiłku włożyła w wychowanie. Okazuje się, że córka odkryła coś z przeszłości swojego dziadka i chce lepiej zrozumieć swoją przeszłość. Towarzyszy jej Andrzej, chłopak, którego dzieciństwo było strachem i niepewnością. Ta podróż staje się pretekstem do wspomnień, retrospekcji i na drodze do odkrycia przeszłości przeplatają się te wspomnienia do akcji wkracza też terapeuta który ma pomagać a przecież też nie ma lekko. Do czego to wszystko doprowadzi? 

Bardzo nowoczesna proza, składa się niemalże z samych opisów. Fani dialogów nie będą usatysfakcjonowani. Ja jednak odbieram, że w ten sposób mówią  myśli, mówią wspomnienia. Są takie przemyślenia, których nie wypowiedzą usta, a przepływają przez głowę. W tej książce widzimy jak w nieoczekiwanych momentach wraca do nas przeszłość, wspomnienia, których nie przypuszczalibyśmy, że jeszcze pamiętamy.  

Uwięzieni w przeszłości  w oryginalny sposób pokazuje kilka różnych osób, których z pozoru nic nie wiąże, ale w podróży po wspomnieniach, pod wpływem przeszłości przeplatają się ich losy. Moim zdaniem pomysł jest bardzo dobry a i wykonanie jest naprawdę ciekawe. Styl jest modernistyczny i trzeba być na to przygotowanym. Dużo opisów takich strumieni wspomnień, ale moim zdaniem bardzo warto!