"Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera " - Jacek Hołub

Właśnie sobie uświadomiłam, że minęło straszne dużo czasu minęło od kiedy czytałam reportaż z wydawnictwa które w tym gatunku się specjalizuje. Padło na sprawdzonego autora. Poprzedni jego zbiór reportaży dotyczył rodziców którzy wychowują dzieci niepełnosprawne, ale takie które wpisują się w nasz model niepełnosprawności, które jeżdżą na wózku, nie mówią, są niesamodzielne. Tutaj dotykamy tematu o którym mniej się mówi, choroby ze spektrum autyzmu, ADHD są białą plamą w świadomości społeczeństwa. Nie wiemy wiele o takich dzieciach, nie rozumiemy rodziców. Dostępna w księgarni Inverso książka Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera(zobacz). To okazja, żeby zaglądnąć do świata którego nie znamy.  

Małą Martą chciał się zająć ksiądz egzorcysta. Na rodziców awanturującego się Piotrka sąsiedzi nasyłają policję i pomoc społeczną. Matka autystycznego Mateusza usłyszała, że powinna go oddać do ośrodka. Aleś rozładowuje energię, ścigając się na rowerze. Tamara ma ADHD i świadectwa z czerwonym paskiem. Nastoletni Kacper z zespołem Aspergera był gnębiony w szkole.

Dzieci i młodzież z widoczną niepełnosprawnością wywołują w nas empatię. Sprawne i zdrowe, ale zachowujące się nietypowo – agresywne, nadpobudliwe lub nieprzestrzegające norm społecznych – wzbudzają gniew i oburzenie. Postrzegamy je jak niewychowane i niekulturalne, a ich rodzice są w naszych oczach złymi matkami i ojcami. Krzywdzące oceny, brak zrozumienia i pomocy oraz próby wtłoczenia na siłę w wyznaczone przez nas ramy „normalności” to codzienność moich bohaterek i bohaterów.

Ta książka nie jest źródłem wiedzy na temat ADHD i spektrum autyzmu. Nie zajmuję się w niej poszukiwaniem ich przyczyn, nie wskazuję najlepszych metod wychowawczych i terapii. To opowieść o dzieciach, ich rodzinach oraz o tym, jak z innością radzą sobie społeczeństwo, szkoła i instytucje.
Jacek Hołub

Jacek Hołub postanawia wysłuchać rodziców na których tragedia spadła niespodziewanie. Kobiety, bo to głównie one dźwigają to brzemię , to one najczęściej mówią, bo ich partnerzy nawet gdy się angażują nie są zbyt chętni by o tym opowiadać. Spodziewały się dziecka, różnie planowanego, nieplanowanego, rodziły szybko, wszystko było ok, bo siedem punktów Apgar to nieźle. Wychodziły ze swoim dzieciątkiem ze szpitala i miało być już łatwiej a tutaj, krzyczące dziecko, albo dziecko które wpatruje się w Ciebie i nie wydaje dźwięków. Opowieść o życiu z dziećmi zamkniętymi w sobie, albo przeciwnie, nad wyraz ekspresyjnymi, krzyczącymi, wydającymi z siebie rozpaczliwe dźwięki, bez względu na miejscu i okazję. Tego nie da się streścić, to trzeba przeczytać.  

Większość z nas kojarzy upośledzenie z zaburzeniami motoryki, a jeżeli myślimy o zaburzeniach psychicznych to dla nas jest to zwykle takie zaburzenie, które uniemożliwia samodzielne funkcjonowanie. Tymczasem dzieci z autyzmem, z ADHD mogą być samodzielne, ba na pewno każdy słyszał o dzieciach z Zespołem Aspergera i ich inteligencji. Tylko że polskie szkoły, nie wiem jak na świecie, polski system nie jest gotowy na takie wyzwania, szkoła chce mieć wszystko od linijki, nie ma miejsca na dziecko co odstaje, badania zaś to droga przez mękę bo terminy na NFZ są koszmarnie długie. Dzięki tej książce możemy z różnych perspektyw, bo autor nie idzie na łatwiznę zobaczyć jak to wygląda w praktyce. Sprawdź tutaj, tylko pamiętaj to nie będzie łatwa lektura!