Ostatnio coraz częściej sięgam po reportaże. Wnikliwiej śledzę zapowiedzi wydawnicze w tym gatunku. Kiedyś, jeszcze parę lat temu nie byłam, aż tak zaangażowana, literatura była dla mnie okazją do rozrywki, szukałam ewentualnie wiedzy na jakiś interesujący mnie temat. Teraz staram się sięgać nie tylko po to, co leży w najściślejszym kręgu zainteresowań, ale sięgam po mniej oczywiste tematy, bo doceniam, jak takie książki mnie rozwijają, ile się uczę. Właśnie z takich pobudek sięgnęłam po niniejszy reportaż. O walce w Irlandii słyszał chyba każdy. Irlandzka Republikańska Armia cieszy się tak złą, demoniczną sławą, że nie da się żyć w nieświadomości. Ta książka to okazja, by dowiedzieć się więcej, zerknąć za kulisy tej wojny.
W grudniu 1972 roku Jean McConville, wdowa, matka dziesięciorga dzieci, została na ich oczach wywleczona z domu w Belfaście przez zamaskowanych napastników. Wtedy widziano ją po raz ostatni. Wiele lat później okazało się, że IRA skazała ją na śmierć za donosicielstwo. Nigdy nie potwierdzono, czy zarzuty były prawdziwe.McConville i jej rodzina byli ofiarami Kłopotów – konfliktu między republikanami a lojalistami, który przez ponad trzydzieści lat zbierał krwawe żniwo w Irlandii Północnej. Patrick Radden Keefe stara się odtworzyć losy zaginionej wdowy, ale przygląda się również tym, którzy przyczynili się do jej zniknięcia – członkom IRA, zwłaszcza siostrom Dolours i Marian Price. Próbuje poznać ich historię, zrozumieć, jak kształtowały się i zmieniały ich poglądy. Czy brutalną przemoc, której dopuszczali się bojownicy, usprawiedliwiała trwająca w ich przekonaniu wojna? Jaką rolę w konflikcie odgrywały brytyjskie siły specjalne, których metody były nieraz równie bezwzględne? Jaką cenę zapłacili niewinni ludzie uwikłani w konflikt?Proces pokojowy, rozpoczęty w 1998 roku podpisaniem porozumienia wielkopiątkowego, trwa już ponad dwie dekady, jednak wydarzenia z przeszłości wciąż mają wpływ na Irlandię, a dyskusja o winie i karze za zbrodnie daleka jest od rozstrzygnięcia.Książka nagrodzona Amerykańską Nagrodą Krytyków Literackich oraz Nagrodą im. George’a Orwella, najlepsza książka historyczna 2019 roku według Amazon.com, najlepszy reportaż roku według „Time”.
Punktem wyjścia tego reportażu jest historia z początku lat siedemdziesiątych, gdy młoda kobieta, wdowa, matka dziesięciorga dzieci została wywleczona z domu, nagle, przepada. Wprawdzie jeden z synów nalega, by z nią iść, jednak prędko zostaje odprawiony. Kobieta ginie bez śladu, to jest pretekst, by wejść w świat walki o niepodległość. Poznajemy ludzi, którzy wychowują się w nienawiści i w idei. Dla nich wolna Irlandia jest jedynym celem, do którego dążą, nawet i po trupach. Możemy wyjść na ulice Belfastu w okresie najgorętszych walk. Irlandzkie, katolickie dzielnice zamienione na zamieszkane okopy. Tutaj każdy wie, która strona jest słuszna, tutaj wiedzą, że nie ma zbyt wielkich ofiar. Zdrada, czy nawet podejrzenie jest wystarczającym powodem, by ukarać, a za zdradę Irlandii kara może być tylko jedna.
Książki nie czyta się jakoś wybitnie szybko, ona wymaga skupienia i uwagi. Tematyka jest niewątpliwie ciężka i przygnębiająca. To pokazanie świata przerażającego, w Irlandii ludzie wysysają dążenia niepodległościowe z mlekiem matki, rosną w tym środowisku, dla nich to coś oczywistego, nie ma tu miejsca na kontestację, jest całkowite oddanie. Właśnie taką postawę obserwujemy, towarzysząc niektórym bardzo ważnym wojownikom, którzy w swoim czasie gościli na pierwszych stronach gazet. Dzięki tej książce naprawdę bardzo dużo się dowiedziałam, zrozumiałam sporo wątków dotyczących tematów irlandzkich i ciężko było mi uwierzyć, że tak okrutna i bezkompromisowa walka toczyła się w drugiej połowie XX wieku. Moim zdaniem naprawdę warto zwrócić na nią uwagę, będzie doskonałym prezentem dla ludzi, którzy chcą poszerzać horyzonty i są ciekawi świata.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
To dużymi literami: KAŻDY KOMENTARZ ZAWIERAJĄCY LINK - WYLATUJE- WIELOKROTNIE PROSIŁAM, NIE ODNOSIŁO SKUTKU, TERAZ Z AUTOMATU I BEZ CZYTANIA.
A teraz grzecznie i klasycznie ; ) bo bardzo Was przecież lubię : )
Witaj Gościu, cieszy mnie Twoja wizyta, cieszę się, że chcesz pozostawić ślad po tym, że przeczytałeś to miałam do powiedzenia.
Proszę :) komentuj, ale pamiętaj :)
Każdy głos w dyskusji jest dla mnie ważny. Każdy komentarz jest czytany, na komentarz każdego czytelnika staram się odpowiedzieć.
Jeśli chcesz coś powiedzieć, zwrócić uwagę, a komentarz pod danym postem będzie niewłaściwy - z boku podałam adres mejlowy
Nie spamuj, nie jestem nastolatką, więc nie pisz "Super, zapraszam do mnie". To właśnie jest spam, takie komentarze usuwam. Napisz coś merytorycznego, a na pewno zaciekawisz mnie i odwiedzę Twoją stronę.
Chcesz mnie obrazić? Wyzwać? Wyśmiać moje poglądy, czy mnie, jako mnie? Daruj sobie! Jesli szydzisz, lub obrażasz moich czytelników, lub po prostu naruszasz netetykietę, komentarz również wyleci.