"Polka ateistka kontra Polak katolik" - Tomasz P. Terlikowski, Karolina Wigura [ jak to jest, różnić się i rozmawiać]

 

Od pewnego czasu unikam sporów światopoglądowych. Nie oznacza to, że stałam się konformistką, ale doszłam do wniosku, że cenię sobie święty spokój, a święta wojna na argumenty nie przyniesie nic, a na pewno nic dobrego. Nie jestem Polką-katoliczką, ani Polką-ateistką i mój największy, prywatny problem polega na tym, że nie umiem się ślepo zgodzić z jakąkolwiek(jak do tej pory) grupą. Po lekturze „Wygasania” stwierdziłam, że chcę poczytać więcej Terlikowskiego, a takie mocne zestawienie wydało mi się ciekawym pomysłem. Bardzo byłam ciekawa, czy znajdę odpowiedzi, czy są możliwe kompromisy, dojścia do konsensusu.

 

Mówi się o tym, że istnieją dwie Polski, które nigdy ze sobą nie rozmawiają. Otrzymują Państwo zapis bezprecedensowego starcia dwóch światopoglądów: konserwatywno-katolickiego i liberalno-zsekularyzowanego. Nie jest to jednak tylko zapis konfrontacji, lecz także dialogu i szukania kompromisu. Aborcja, eutanazja, małżeństwa jednopłciowe, populizm, wojna - to tylko kilka tematów podjętych w tej książce.

Opinie o książce:

„Chciałbym, żebyśmy wszyscy w Polsce umieli rozmawiać o tym, co nas dzieli (ale i łączy),w taki sposób, w jaki rozmawiają ze sobą Karolina Wigura i Tomasz Terlikowski. Piękna lekcja prawdziwego dialogu. A poza wszystkim – to się po prostu świetnie czyta!” Tomasz Stawiszyński

„Te rozmowy nie dadzą Wam odpowiedzi na pytania w stylu: „jak myśleć i co robić”, ale pomogą usystematyzować swoje myśli i poglądy, a zarazem tworzyć przestrzeń i warsztat do rozmów ze swoimi przyjaciółmi i znajomymi. To książka nie tylko o ważnych tematach, ale i o tym, jak rozmawiać z Drugim Człowiekiem.” o. Grzegorz Kramer

„Pasjonująca w tej książce jest wiedza autorów, różnorodność racji i spójność wywodów. Napawająca optymizmem jest kultura debaty przy – jednocześnie – jej bardzo gorącej atmosferze.” prof. dr hab. Magdalena Środa

„Lektura tej książki pomaga lepiej zrozumieć współczesną Polskę i wskazuje możliwość dialogu społecznego na tak trudne tematy jak aborcja, eutanazja czy małżeństwa jednopłciowe. Także w sporach światopoglądowych powinna zwyciężać siła argumentu, a nie argument siły.”ks. dr hab. Andrzej Kobyliński

Dr hab. Karolina Wigura - historyczka idei, socjolożka i dziennikarka. Członkini zarządu Fundacji Kultura Liberalna. Adiunktka na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studiowała socjologię, filozofię i nauki polityczne na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Monachijskim. Doktorat i habilitację uzyskała na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikowała książki: „Wina narodów: przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki” (Nagroda im. Józefa Tischnera 2012) oraz „Wynalazek nowoczesnego serca. Filozoficzne źródła współczesnego myślenia o emocjach” (Nominacja do Nagrody im. Tadeusza Kotarbińskiego 2020). Publikuje w „The Guardian”, „The New York Times”, „Neue Zürcher Zeitung”, „Gazecie Wyborczej” i innych czasopismach.

Dr Tomasz Terlikowski - filozof, publicysta, tłumacz, pisarz i działacz katolicki. W 2021 r. przewodniczył komisji do zbadania sprawy o. Pawła M. w zakonie dominikanów. Był m.in. redaktorem naczelnym portalu fronda.pl oraz redaktorem naczelnym i dyrektorem programowym Telewizji Republika. Autor wielu książek, m.in.: „Operacja Franciszek. Sześć medialnych mitów na temat papieża”, „Herezja kardynałów”, „Czego księża nie powiedzą ci o antykoncepcji? Niewygodna prawda Humanae vitae”, „Masakra piłą mechaniczną w domu Terlikowskich” (wraz z Małgorzatą Terlikowską).

Nie wiem kim jest Karolina Wigura, nie guglowałam jej, nie szukałam, dla mnie miała być drugą, skrajną stroną od Tomasza Terlikowskiego, czyli taliba katolicyzmu, chociaż teraz dla wielu jest bardziej Judaszem i liberalnym zaprzedańcem. W tej książce mamy 11 takich najbardziej sztandarowych tematów, które rozbijają spokój rodzinnych imprez, wyjść na piwo. Tomasz Terlikowski z definicji ma być przeciw aborcji i eutanazji, za Polską Chrystusem Narodów, przeciwko Tuskowi, za Kaczyńskim  Tymczasem Karolina Wigura ma z definicji być za zabijaniem małych dzieci, starszych, utrzymywać się za kasę rządu światowego(przywożonymi przez Tuska), przeciw dumie narodowej budowanej przez PiS. To starcie pozostawi w Was niedosyt, jeżeli uważacie, że każdy rozdział przyniesie zgodę, że strony spotkają się w połowie drogi. Nie ma tak łatwo. Jeżeli sami szukacie odpowiedzi na to która opcja jest jedyna słuszna – to ta książka nie jest odpowiedzią.

Na pewno pokazuje, że można się skrajnie różnić, ale rozmawiać ze sobą z szacunkiem, czego brakuje w naszej debacie. Z automatu, gdy ktoś ma inne zdanie, jest głupi, traktowany protekcjonalnie, albo agresywnie. Zacznijmy ze sobą rozmawiać w taki sposób, bez oceniania. Dla mnie ta książka jest poznaniem dwóch skrajnych poglądów, nigdy nie byłam fundamentalistką z żadnej strony, więc nigdy nie weszłam tak głęboko w ideologię. Wolę przestrzec, bo w niektórych fragmentach książka mocniej wchodzi w filozofię i to już taką bardziej specjalistyczną, która nie jest nauczana na obowiązkowych etapach edukacji.

 

Książka jest niewielkich rozmiarów, ale wymaga uwagi, wymaga skupienia. Mnie skłaniała do refleksji, do przemyślenia swojego myślenia, swoich poglądów. Żadnego z moich stanowisk nie zmieniłam, ale pozwoliło mi spojrzeć inaczej na Polskę, na to co dzieje się w społeczeństwie…

Warto było.