"Kosiarze" - Neal Shusterman [ powrót do fantastyki, w jakim stylu]

 

Rok 2023 był raczej jednolity gatunkowo. Poruszałam się w znajomym korycie obyczajówek, reportaży, czytałam mniej biografii i kryminałów i raczej porzuciłam fantastykę. A jednak Gwiazdor obdarował mnie dwoma tomami(już nabyłam trzeci – nie lękajcie się) serii o Kosiarzach. Zaczęłam czytać szybko bo byłam zaintrygowana, wszędzie czytałam zachwyty, wszędzie była ta książka a ja naprawdę uważam, że nic nie może podobać się każdemy. Po pierwsze piękna jest okładka, ale Uroboros umie w okładki jak mało kto, są – nomen omen – fantastyczne. Po drugie na okładce nie ma streszczenia fabuły, tego akurat nie lubię, ale jednak coś mnie skusiło.

 

Best YA Book of All Time według magazynu "Time" (2021)

Świat bez głodu, bez chorób, bez wojen i biedy. Ludzkość pokonała nawet śmierć. O zakończeniu czyjegoś życia mogą zadecydować jedynie kosiarze. To oni kontrolują wielkość populacji.

Dwoje nastolatków Citra i Rowan rozpoczyna szkolenie na kosiarzy. Choć żadne z nich tego nie chce, będą musieli opanować trudną sztukę „zbierania życia”, ryzykując to, co mają najcenniejsze. Za idealny świat trzeba bowiem zapłacić wysoką cenę…

„Jedna z najlepszych serii młodzieżowych, jakie w życiu czytałyśmy. Inteligentna, angażująca, zabawna i absolutnie fantastyczna. Ani na moment nie wychodzi nam z głowy!”

Tola i Zuza, @Zaksiążkowane

„Neal Shusterman stworzył dystopijną historię, która dzięki swojej oryginalności angażuje od pierwszych stron. Niezwykle błyskotliwa i inteligentna książka, która zdecydowanie wyróżnia się w swoim gatunku. Koniecznie musicie przekonać się o tym sami!”

Magda, @GetBooky

„Ta książka zaprowadzi Cię prosto w sidła kosiarza, który podjął już decyzję. Zginiesz. Zginiesz z absolutnego zachwytu! Czytałam tę historię z zapartym tchem. Umieram tak samo jak Ty. Ożyję przy kolejnym tomie.”

Karolina, @karateusz

Minęła Epoka Śmiertelności, zostały zwalczone wszystkie największe problemy ludzi, rządy, choroby i śmierć. Ludzie mogą się odradzać, ale żeby nie doszło do przeludnienia powołano Kosiarzy, którzy dokonują zbiorów, nazywanie tego zabijaniem, zadawaniem śmierci jest tabu co pokazuje, że słowa kształtują rzeczywistość. Jeden z zacniejszych kosiarzy przyjmuje do terminu dwóch praktykantów, co jest niespotykane i budzi zdziwienie. Uczy ich zasad, sztuki zbiorów i wszystko przebiega gładko, aż na konklawe zapada decyzja, że aby mogli się prawidłowo doskonalić, muszą rywalizować a stawką w tej grze ma być życie. Kto wygra, zbierze przegranego. W ten sposób akcja się zagęszcza, ale odwzorowanie ludzkich obyczajów i słabości w powieści o świecie w którym te słabości oficjalnie zostały unicestwione dodaje smaku. Czyta się te pięćset stron dosłownie jednym tchem.

 

Ta książka pokazuje jak utopia przechodzi w dystopię. To fantastyczne! Oto mamy świat pozbawiony największych zmór ludzkości. Nie ma śmierci, nie ma chorób, tak naprawdę nie ma biedy, musi istnieć odejście z tego świata, z pragmatycznych powodów. Różne poglądy współistnieją, jest jedność ideałów, ba jest idealny – w teorii podział władzy. Mamy odwołania do sławnych ludzi z przeszłości, co podkreśla ciągłość światów i ten idealny świat powinien istnieć w harmonii, a jednak okazuje się, że jesteśmy ludźmi którzy mają swoje słabości, będzie to chęć posiadania, pragnienie sławy, czy rządza władzy. Gdy te pragnienia dotkną kosiarzy świat jest bezsilny, nie ma środków by powstrzymać kiełkujące zło, gdyż opiera się na przekonaniu że Kosiarze mają stalową, niewzruszoną moralność, że nie mogą kierować się złymi pobudkami. Niezwykłe! Wybaczcie, możliwe, że ta formuła jest tak wtórna, ale dawno nie czytałam fantastyki, no i rozkochałam się w tych nawiązaniach, konstruowaniu fabuły, w zwrotach akcji. Teraz nie wiem, czytać od razu drugi tom czy zrobić książkę przerwy.

Jeśli ktoś ma tę powieść na półce, to naprawdę polecam!