"Szansa" - Karolina Wójciak

 

Ach, kiedy tylko zobaczyłam, że wyszedł nowy tom serii Garnet, to rzuciłam wszystko i zaczęłam czytać. Dwieście stron minęło piorunem i teraz z miesiąc czekania i zastanawiania się co się tam wydarzy. To na pewno moje odkrycie wakacji, klimat Dr Quinn, trochę Bridgertonowie na Dzikim Zachodzie, bo wiadomo, że aby ta akcja miała sen, mogła się wydarzyć, to potrzebujemy konwencji przełomu XIX i XX wieku. Bo w tym tomie mamy rok 1911, więc minęło kilkanaście lat od pierwszego tomu i znowu na pierwszym planie jest Katie, Izzie jest w tle, zakochana w mężu i zajęta kolejnymi dziećmi.

 

Montana, 1911

Wraz z poprawą stosunków Katie z synem, budzi się w niej nadzieja na stworzenie dla niego domu u podnóża Garnet. Hodowla owiec zdaje się idealnym pomysłem, jednak w świecie zdominowanym przez mężczyzn nie ma miejsca dla samotnej kobiety zarządzającej swoim własnym ranczem. Pozostawiona bez wyboru, zgadza się na zawarcie układu z Jakiem. Nic więcej nie jest w stanie mu zaoferować, bo jej serce skradł Wohif. Jej życie nigdy nie było łatwe, a ona sama wielokrotnie je komplikowała. Czy po latach, wydoroślała na tyle, aby podjąć właściwe decyzje? Nauczona doświadczeniem postawi na rozsądek czy znów wygra w niej pożądanie?

Zostawiliśmy Katie w poprzednim tomie, gdy prosiła Indianina by się z nią kochał. Jakby na przekór czasom i społeczeństwu bardzo ją kusi właśnie ten pół-Indianin, ona podziwia jego wrażliwość, intelekt i charakter. Za uratowanie życia chce mu podarować ziemię, ale chociaż minęło już kilkanaście lat, to nadal, kobieta nie może ot tak kupić sobie ziemi. Ale przy pomocy szwagra kupuje ziemię i połowę oddaje, a na drugiej połowie chce hodować owce. No ale jak się możecie domyślić to nikt nie chce pracować u kobiety, a gdy jeszcze ona przyznaje się że oddała ziemię Indianinowi, to szykuje się skandal i utopienie pieniędzy. Jednak znany z wcześniejszego tomu Jack, proponuje jej małżeństwo, on chce mieć rodzinę, ona chce mieć ziemię – wydaje się że to układ idealny, tylko, że Katie, chce miłości, nie chce kolejnego małżeństwa na papierze.

 

Coraz bardziej lubię Katie, chociaż jeszcze kilka tomów temu bardzo mnie irytowała, miałam ochotę nią potrząsnąć. Jednak teraz widzę w niej zagubioną kobietę, która po czasie zaczyna szukać swojej drogi, żeby w końcu być szczęśliwą. Zaczyna dochodzić do ładu ze swoim życiem, z synem. Wyzbywa się egoizmu i jest bardziej dla innych. Ten tom kończy się tak, że naprawdę nie wiem jak wytrzymam do premiery ostatniego tomu. Może się wydarzyć wszystko. No bardzo jestem ciekawa!