Autobiografia na czterech łapach czyli Historia jednej rodziny oraz psów, kotów, koni, jeży, żółwi, węży... i ich krewnych

Pełna anegdot, zwrotów akcji i zaskakujących zdarzeń rodzinna saga, w której zwierzęta i ludzie grają "równoprawne" role. Historia zaczyna się na Wołyniu, gdzie pradziadek autorki, hrabia Adam Halka Ledóchowski, zakochany od pierwszego wejrzenia w pięknej Tatarce, porywa ją i poślubia. Wbrew konwenansom, w imię romantycznej miłości i wspólnej pasji do koni żyją długo i szczęśliwie, dając początek dynastii ludzi mądrych, pełnych fantazji i wielkich miłośników zwierząt.

Zagłębiając się w rodzinną sagę Doroty Sumińskiej, poznajemy również pokolenia zwierzęcych towarzyszy rodziny. Ważni bohaterowie tej książki: krowa, wilczyca, kura, pies, kot, słoń, koń, jeż… i wiele innych – są najbliższymi przyjaciółmi, kochającymi i wspierającymi Dorotę Sumińską od dziecka. Zwierzęta towarzyszą jej na każdym kroku, przy wszystkich dolach i niedolach.

Autorka, opowiadając o swoich losach, dzieli się też przemyśleniami o namiętnościach, kolejach losu i trudnych wyborach, a ponieważ robi to z humorem i bezpretensjonalnością, książkę czyta się jak awanturniczy romans o życiu, miłości i pasji.

Książka opatrzona rodzinnymi zdjęciami, wśród których znajdą się również fotografie zwierzęcych "krewnych" rodziny.


Dorota Sumińska (ur. 1957) – doktor weterynarii z wieloletnią praktyką, psycholog zwierzęcy z zamiłowania, od kilku lat prowadząca popularne radiowe i telewizyjne programy o zwierzętach (m.in. w TVP1 "Zwierzowiec" – program będący kontynuacją "Zwierzyńca" oraz "Zwierzenia na cztery łapy" w I programie Polskiego Radia). Autorka poradników i książek o zwierzętach: "Szczęśliwy kot"," Szczęśliwy pies", "Do serca przytul psa" i "Trudne tematy".

[Wydawnictwo Literackie, 2008]

Co za genialna, fenomenalna książka. Dawno się tak nie upłakałam. Od małego było tak, ze najbardziej mnie wzruszała krzywda zwierząt... tutaj Pani Sumińska, którą osobiście bardzo lubię za Jej programy i audycje opisuje dzieje kilkudziesięciu Czworonogó, głowonogów.... po prostu zwierząt. Każda śmioerc któregokolwiek z "braci mniejszych" wywoływałą u mnie łzy... zaczęło się gdy zginął Wamp... potem wyłam już regularnie, książka została przeczytana w kilka godzin dosłownie a łez tylu to dawno nie wylałam....
Książkę niesamowicie szybko się czyta... ba połyka się wrecz. Nie jest nudna w ani jednym miejscu, przekazuje, przypomina najważniejsze prawdy...
I Idę utulić Kota, który ma mnie....