"Czekolada" - Chocolat 2000

Rok 1960, małe miasteczko we Francji. Vianne Rocher z córką przenoszą się do miasteczka i otwierają sklep z czekoladą. Burmistrz miasta nie może pogodzić się z pozycją przybyszki i robi wszystko, by jej zaszkodzić, ale jej ciepła osobowość i umiejętność zarządzania sklepem, zyskują Vianne przychylność mieszkańców. Wiele się zmienia, kiedy grupa żeglarzy pod wodzą Roux, zatrzymuje się w mieście.

 Bajka o zapachu i smaku czekolady. Można utyć od samego oglądania. A jednak ma w sobie coś, co sprawia, że tysiące kobiet na całym świecie zachwycają się tym filmem.  Wiernie oglądają i wzdychają, tęskniąc za magią i za zmianami.

Lata sześćdziesiąte, francuska prowincja.  W pewnym sennym miasteczku pojawia się tajemnicza kobieta z córeczką. Wynajmuje lokal i w samym środku postu otwiera… cukiernię. Sklep z czekoladą,  lub po prostu chockolatiere. Burmistrz, bardzo konserwatywny, czujący nałożone przez pokolenia brzmię odpowiedzialności za mieszkańców. Jak pan feudalny, obrońca wiary i moralności z niepokojem spogląda na wyemancypowaną, piękną kobietę, która nie dość, że jest panną z dzieckiem, to jeszcze się tego nie wstydzi i nie uważa, aby mężczyzna był jej do szczęścia potrzebny. Vianne to kobieta tajemnicza, pojawia się znikąd, jakby czymś gnana. Zwykłą też niepostrzeżenie znikać. Nim zniknie, zmieni życie niejednego człowieka.

Ten film to historie kilku osób spięte w jedną całość, wszystkie one zbiegają się w szklepie z czekoladą, gdzie Vianne odgaduje ulubiony gatunek czekolady klientów, zawiera przyjaźnie i stara się pchnąć życie mieszkańców miasteczka na nowe tory. Opowieść o potrzebie miłości, przebaczeniu a także o przesądach o tym, jak w istocie jesteśmy bierni i zbyt przestraszeni by wziąć los we własne ręce i pójść do przodu, po marzenia.

Burmistrz, bigot, świętszy od papieża, bardziej liczy się dla niego zewnętrzne praktykowanie religii, aby każdy mógł sławić jego bogobojność, niż to aby być w sercu dobrym chrześcijaninem. Zataja przed miasteczkiem, że żona go porzuciła i z Włoch raczej już nie wróci(co jak sądzę jest tajemnicą poliszynela).

Caroline Claimont, pracuje z burmistrzem i wychowuje samotnie synka. Jest nadopiekuńczą matką, zamęcza chłopaczka swoją troską. Skonfliktowana ze swoją matką. Kobieta śliczna, ale oziębła jak Królowa Śniegu.

Armande Voizin, matka Caroline, oryginalna, ekscentryczna starsza pani, o pozornie surowym obejściu Kocha swojego wnuka i cierpi, że nie może się z nim widywać.

Josephine, kleptomanka zahukana przez męża i bita przez niego. Wylękniona i niepewna siebie.

Yvette, która jest rozczarowana małżeństwem, nie czuje się kochaną i pożądaną przez męża.

I mój ulubiony wątek. Pan z pieskiem i Wdowa.

Świetnie napisane wątki i genialnie odtwórcy. Jak nigdy nie podzielałam tego zachwytu kobiet do Johnego Deepa, tak w „Czekoladzie” ma to coś : D No i muzyka. Cudowna, radosna, refleksyjna, francuska i niesamowicie klimatyczna. Uwielbiam. Jeden z moich ukochanych soundtracków.

Aż mam ochotę do książki wrócić. Taka jestem zaczekoladowana. Wzrusza mnie ten film i bawi, a co najważniejsze ogrzewa. To jeden z tych filmów które wnoszą ciepło i światło.

Podoba mi się bardzo ta seria "Zakochanej Jedynki" w TVP 

8/52