"Ludzie to idioci" - Wojciech Drewniak [ Tylko w tej książce rozwinięcie skrótu NKWD]

 Biograficznie, ze względu na pesel powinnam być uzależnioną od YT fanką, ale ja nie przepadam za tym medium. Bardzo niewielu twórców oglądam regularnie, raczej nie odliczam godzin do nowego filmiku(chyba, że Bartek?!), dlatego kiedy wychodziła pierwsza HBC książka, to nie zwróciłam na to uwagi. Ponadto, miałam chwilę wcześniej w rękach książkę o historii, która miała mieć lekki format i bawić ucząc, a ja zamiast rozbawienia czułam zażenowanie. Dlatego miałam alergię na książki o historii takie zabawne. Aga bardzo polecała te książki i w końcu zaczęłam zwracać uwagę na Wojtka Drewniaka o którym coraz częściej słyszałam. W 2021 oglądałam sporo tych filmików, pasowały świetnie do kawy przed pracą i herbaty po. Siódmy tom zamówiłam już w przedsprzedaży i przedmajowy weekend upłynął mi pod znakiem debilizmu ludzi. Premiera miała miejsce w 37 rocznicę katastrofy w Czarnobyly, piękna klamra pokazująca, że teza jakoby człowiek był koroną stworzenia, jest naprawdę na wyrost.

 

Ludzie to najlepszy gatunek we wszechświecie? Taaaa, jasne….

OSTRZEŻENIE!

Książka zawiera treści nieodpowiednie dla dzieci oraz kontrowersyjne skróty myślowe. Jeśli jest to dla ciebie poważny problem, zrezygnuj z dalszego czytania… chociaż pewnie będziesz żałować.

Robimy głupie rzeczy, podejmujemy kretyńskie decyzje, nasi naukowcy są pacanami, a władcy to patentowane gamonie. Czas powiedzieć sobie prawdę – ludzie to idioci. A skoro tak, to zadajmy sobie pytanie – jakim cudem ludzkość jeszcze istnieje?! Czas na nową historię bez cenzury – tym razem o nas samych, największych głąbach w galaktyce.

Książka podzielona jest na siedem rozdziałów, w których ujęto ludzką głupotę, w logiczne kategorie, od wojen, które same w sobie są głupotą, po teorie spiskowe, które w głowach osób nimi owładniętych są dowodem geniuszu, ale Wojtek Drewniak bezlitośnie punktuje absurdalność tych tez. Moją faworytką są ślady chemiczne, powiem tyle – już nie rozmawiam z ludźmi na takie tematy, racjonalna dyskusja z nimi, jest jak gra w szachy z gołębiem. Chyba najgorszymi, w sensie doskonale napisanymi, ale przerażającymi są wątki ludzi nauki, czy lekarzy w służbie ideologii. Od doktora Mengele po bosego profesora poznajemy ludzi, z których człowieczeństwem coś było nie tak. Z drugiej jednak strony, popatrzmy na to inaczej, jestem pół-analfabetką, mam pomysły jak po melanżu z denaturatem a tu nagle partia wynosi mnie pod niebiosa, spływają na mnie zaszczyty, jestem autorytetem, dlaczego nie skorzystać…Smutne, że na wysokich szczeblach władzy siedzą ludzie, którzy nie odróżniają pomysłu złego, od głupiego. Oczywiście liderami głupoty w tej książce są Sowieci – no historia ich nie oszczędza, ale spokojnie Amerykanie naprawdę robią co mogą, żeby ich dogonić, nie tylko na gruncie społecznym, bo to Ameryka jest liderem w tworzeniu teorii spiskowych(chociaż Polacy aspirują), ale także na szczeblu, że tak powiem federalnym.

 

W dniu premiery, oglądałam spotkanie autorskie z Wojtkiem Drewniakiem i chyba najlepszą puentą są jego słowa, a mianowicie refleksja, którą miał podczas pisania, że niektóre rzeczy znowu się dzieją, że nie uczymy się na błędach…

Reasumując: książka jest ciekawa, doskonale napisana, słucha się jej jak opowieści przy piwku(grzanym, bo wieczory zimne). Bardzo polecam, kto nie zna sześciu poprzednich części – niech nadrabia!