"Po tamtej stronie chmur" - Tomasz Betcher

 Książka Po tamtej stronie chmur była na mojej liście, w koszyku od dawno. Aga tak ją zachwalała, a Ona nie jest wyrywna do obszernych laudacji, gdy dany tytuł mi poleca kilkukrotnie, to wtedy wiem, że naprawdę trzeba sięgnąć. I tak chodziłam dookoła tego tytułu, aż w końcu uległam. Szybko zaczęłam czytać, nie nabyłam od razu drugiego tomu, bo uznałam, że już kilka razy tak się przejechałam. Teoretycznie miało być wszystko co uwielbiam, dwie płaszczyzny historyczna i współćzesna, wojna. To może być hit, ale może być kit.

 

Historia braci-lotników, których los rzuca w wir wojny i to po dwóch przeciwnych stronach, oraz sióstr (wnuczek jednego z nich),które mierzą się z wyzwaniami współczesnego świata. W tą współczesną wpleciony jest romans. Saga, która przywiąże czytelników do bohaterów, zarówno tych historycznych, jak i współczesnych, która pokaże zarówno koszmar wojny, jak i wolę przetrwania oraz wyzwania, z jakimi mierzymy się współcześnie. Wydarzenia opisane poruszą czytelników emocjonalnie. Przez długi czas nie można się domyślić, który z braci jest dziadkiem Magdy i Wiktorii oraz jak potoczyła się ich historia, a także złamać kilka stereotypów, szczególnie w obszarze wojny.

Przenosimy się do Gdańśka-Oliwy, gdzie Magda, po bliżej nieznanych nam perturbacjach życiowych zajęła się starszym dziadkiem. Dziadek jest już staruszkiem, schorowanym, często bredzi bez sensu, dlatego potrzebuje ciągłej opieki. Wydelegowana przez rodzinę, uważana za przegrywa, ma problem z alkoholem. Pewnego dnia na progu domu staje lekarz, który ma się zająć dziadkiem a okazuje się byłym chłopakiem Magdy, czujemy że coś się stało.

Druga płaszczyzną jest Wielkopolska w roku 1920 rodzą się bliźnięta, synowie Niemca i Polki. Bliźnięta są zaskoczeniem, młodszy chłopiec nie rokuje, że przeżyje, ale na przekór losowi żyją oboję. Mają skrajnie różne charaktery. Starszy Teodor jest pełny życia, niepokorny, rozpycha się łokciami, młodszy – Bruno jest refleksyjny, przez pewien czas rodzina podejrzewa, że perturbacje okołoporodowe sprawiły, że jest niedorozwinięty. Chłopcy uzyskują pełnoletniość przed samą wojną. Ich rodzina jest bezpieczna, ojciec – Niemiec z koneksjami, świat należy do nich. A jednak wrzesień 1939 zweryfikuje wszystko.

 

 

Po reklamie jaką zrobiła Agnieszka oczekiwałam, że ewidentnie wydrze mnie z butów. Tak się nie stało. To nie jest zła książka, ale Aga mi wyjaśniła, że to się rozkręca. Nie ma w niej nic nowego. Jest bardzo dobrze napisana. Świetnie się ją czyta, bardzo szybko wchodzi i faktycznie pozostawia ciekawość dalszego ciągu, ale nie wiem czy gdyby Agnieszka tak nie obiecywała że drugi tom to wo, to kupiłabym tak szybko kolejną część. Sprawdzę i dam znać. Bo na razie jest ciekawie, ale naprawdę czytałam już wiele takich książek. Autor dba, bym czuła te emocje, rozumiała realia, naprawdę nie mam do czego się doczepić.