"Przenikanie" - Edyta Świętek [ wylosowane ze stosu]

 W tym roku dałam się wciągnąć w stosikowe losowanie i oto, nieco przed lutym wpadł nowy numer i padło na Przenikanie, jestem fanką prozy Edyty Świętek i kupuję w ciemno każdą jej książkę. Ta już trochę przeleżała. Nawet kilka razy zmieniła stosik. Edyta Świętek nie jest równą pisarką, niektóre książki ma bezapelacyjnie świetne, niektóre mniej mi się podobały. Ma bardzo charakterystyczny język i styl byłam zatem ciekawa jaka będzie ta książka o enigmatycznym tytule.

 

Natalia jest architektem i współwłaścicielką biura projektowego. Wraz z mężem, Szymonem, planuje adopcję dziecka. Procedurę przerywa tragiczny wypadek, który na zawsze zmienia życie kobiety.

Rodzice zaczynają naciskać na Natalię, by ułożyła sobie życie na nowo. Kobieta, choć czuje się osamotniona, nie zamierza niczego zmieniać w swoim życiu. Jej relacje z rodzicami i siostrą nacechowane są dystansem i brakiem zrozumienia.

Gdy Natalia poznaje Remigiusza, biznesmena, który zleca jej wykonanie projektu hotelu, nie wie jeszcze, że wkrótce przyjdzie zmierzyć jej się z kolejnymi przeciwnościami losu.

Jak potoczy się historia bohaterki? Czy jej rodzinne relacje ulegną zmianie? I czy w sercu zawsze jest miejsce dla kogoś nowego?

Edyta Świętek kolejny raz doskonale maluje ludzkie emocje i historie, pokazując, że w życiu zawsze jest miejsce na nowy plan.

Natalia zbliża się do czterdziestki. Jest wziętą i nagradzaną architekt, mieszka w oryginalnym domu który zaprojektowali z mężem. Prowadzi naprawdę dobre życie, ale przed laty okazało się, że nie mogą mieć z mężem biologicznych dzieci. Rozpoczęli procedurę adopcji, ale po gali prestiżowego konkursu, ratując życie Natalii jej mąż został potrącony przez samochód. Od długiego czasu jest w hospicjum, w śpiączce, Natalia stale go odwiedza, ale jej rodzina namawia ją na nowy związek. Dodatkowo Natalię dręczą dziwne sny, z różnych epok, zawsze przeżywa tam dramat i zawsze gdzieś obok jest tajemniczy mężczyzna z blizną na policzku. Kobieta jest w impasie, coraz mocniej doskwiera jej samotność, trudny kontakt z matką. Gdy poznajemy Natalię, coś się zmienia, dostaje intrygujące zlecenie, a w jej życiu rodzinnym dochodzi do tragedii, co się wydarzy dalej.

 

Napisałam wyżej, że autorka nie jest równą pisarką, ale przecież nikt(prócz Wiesława Myśliwskiego chyba) nie jest doskonały. Ciężko mi uwierzyć, ze ta książka to nie jest debiut a nasta powieść. Popełniono chyba wszystkie błędy debiutanta. Po pierwsze bohaterowie są bardzo prosto napisani. Matka Natalii jest tak antypatyczna, jednoznacznie niedobra dla córki, że brakuje przypisy „zła bohaterka”, ona też się nawróci. Po prostu, w filmowym stylu. Po stronie Natalii jest ojciec, miałko napisany, on dla odmiany popiera Natalię. Siostra Natalii jest interesowna, paniusiowata, robi wszystko na pokaz, jest ulubienicą matki, rozpieszczona i kiepska matka. Znajomi Natalii są tłem, nowy amant jest z papieru i to szarego, a Natalia też nie sprawia wrażenia pełnokrwistej postaci, jest poskładana z wątków, które autorce wydają się stosowne. Fabuła jest sztampowa, plus te wątki snów, które chyba tylko zapychają strony, bo to w jaki sposób wątek ten jest rozwiązany jest nader rozczarowujący. Trudno było mi się naprawdę oprzeć wrażeniu, że jest to książka debiutantki, ten happy end na każdej płaszczyźnie, ta nierówno rozłożona fabuła. Nie uważam tej powieści za udaną. Blurb, który opisuje doskonale odmalowane ludzkie emocje i historie, jest chyba do innej książki. Będę sięgała po inne książki Świętek, Wam również polecam jej prozę, ale tę książkę można sobie odpuścić.