"Julia" - Anne Fortier

Skrzyżowanie thrillera historycznego i współczesnego romansu - łącząca zagadkę à la Dan Brown z humorem i wdziękiem "Zakochanego Szekspira".

Młoda Amerykanka Julia dowiaduje się, że jest krewną innej, średniowiecznej Julii, pierwowzoru bohaterki Szekspira. W Sienie czeka też na nią dziwny spadek, pozostawiony przez zmarłą matkę. Podczas pobytu we Włoszech Julia pozna rodzinną tajemnicę i prawdziwe losy swej imienniczki, stanie w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa i zakocha się...

Lekka, błyskotliwa, trzymająca w napięciu lektura.

Przestrzegam nie dajcie się zwieść, ta książka nie dorasta do pięt przywoływanej na okładce książce Zafona. Koło „Cienia wiatru” to nawet nie leżało.
A jednak nie oceniam tej książki zdecydowanie negatywnie, Porzuciłam na rzecz jej naukę na prawo pracy i wielka kompromitacja coraz bliżej. Ale tak mnie wciągnęło, ze było tylko „jeszcze jeden rozdział, tylko jeden”. Co mnie wciągnęło? Nie wiem sama. To książka w stylu Kodu Leonarda da Vinci, patrzymy na sprawy do tej pory oczywiste nowym okiem, przenosimy się do historii, czujemy oddech złej strony mocy na szyi, i wyruszamy odkryć przeszłość bohatera. Właściwie ta książka to zlepek kilku historii i chociaż wiadomo od początku jak się skończy czytanie nie nuży. Drażnią może przedziwne zbiegi okoliczności i tyle.
Kupiłam tą książkę, bo nie było nic innego a ja sama sobie wiłam szubienicę. Sama jestem sobie winna prawo pracy leży i kwiczy a ja zajęłam się dziejami Juli. Ale w tak deszczowe niedzielne popołudnie nie było weny na nic innego raczej.
Nie ma w niej wprawdzie wielkiej spiskowej teorii dziejów jest raczej historia z Zakochanego Szekspira innym okiem. A o sto razy lepsza ta pozycja niż „Szyfr Szekspira” który był królem badziewiu….
Na senne popołudnie polecam ;) Ale nie liczcie na coś arcy rewelacyjnego ;)