"I wciąż ją kocham" - Nicolas Sparks

Dzieciństwo Johna Tyree nie należało do łatwych. Gdy okazało się, że świat nie stanie przed nim otworem, zaś szanse na uzyskanie wyższego wykształcenia są właściwie żadne, swoją przyszłość zobaczył w szeregach armii Stanów Zjednoczonych. Już jako żołnierz, będąc na przepustce, spotyka przypadkiem piękną Savannah Lee Curtis, dziewczynę swoich marzeń, która studiując i pracując dla Habitat for Humanity, wraz z grupą studentów, w ramach akcji dobroczynnej, buduje domy dla ubogich... Miłość, która łączy tych dwoje, rozkwita nawet na przekór okolicznościom. Dziewczyna obiecuje czekać na ukochanego, póki nie minie okres jego służby.

Wydarzenia z jedenastego września, które wstrząsnęły światem, wstrząsną również ich życiem. John musi wybrać między uczuciem do dziewczyny i wiernością ojczyźnie. Pewnego dnia otrzymuje pożegnalny list od Savannah, w którym dziewczyna informuje go, że zakochała się w kimś innym. Gdy John wraca do domu, okazuje się, że miłość zmusi go do podjęcia najtrudniejszej decyzji w życiu.

Pewnie pamiętacie moje zapewnienia, ze Sparksa już nie tykam. Ano właśnie, jednak będąc w bibliotece raz pytałam akurat o tą książkę, bo byłam jej ciekawa po oglądnięciu ekranizacji… wtedy książki nie było, ale kolejnym razem była i głupio było nie wziąć. Wzięłam i zaczęłam czytać. Nie miałam zbyt wiele czasu, a jak już kładłam się do łóżka z książką to padałam jak mucha i usypiałam prawie w mig. No, ale w końcu minimalnie mnie zainteresowała i kontynuowałam czytanie z jakimś zainteresowaniem. Chociaż niewielkim. Widziałam film a sposób pisania Sparksa jest dla mnie zbyt przewidywalny, zbyt schematyczny. Ale mimo wszystko czytałam. Doszłam do ostatnich stron i wpadłam w szok. Wolałam jednak filmowe zakończenie. Ale z drugiej strony to książka jest bardziej wzruszająca, wyjaśnia więcej spraw. Film mimo, że kończy się lepiej ustępuje miejsca książce…. Jak zwykle…
Teraz muszę się zabrać za coś dawno kupiongo, na co wciąż czasu było brak...