"Bóg. Życie i twórczość" - Szymon Hołownia

Hołownia pokusił się o biografię... Boga!



Szymon Hołownia uwielbia ambitne projekty. Taki jest również ten: książka, która ma być pierwszą na świecie biografią Boga! Jak na biografię przystało, autor zaczyna od samego początku, czyli - no właśnie, od kiedy?
Relacja Boga i czasu to jeden z poruszanych przez Hołownię fascynujących tematów. Znany dziennikarz opisuje nasze wyobrażenia dotyczące Stwórcy, próbując odpowiedzieć na najczęściej nurtujące nas pytania: czy rzeczywiście Bóg jest jeden, dlaczego w Starym Testamencie bywał okrutny i mściwy, a w Nowym twierdził, że najważniejsze to kochać i przebaczać, czemu nie daje się zobaczyć, dlaczego objawił się akurat Żydom i czym jest Trójca Święta?
Najważniejsze teologiczne koncepcje, charakterystyczny styl Hołowni i liczne osobiste refleksje autora na temat jego stosunku do Stwórcy to wybuchowa mieszanka!

Szymon Hołownia większości kojarzy się jako „ten mniej zabawny” z duetu prowadzących „Mam talent”. Czytając jego książki byłam wolna od tego rodzaju skojarzeń, bo gdy sięgałam po pierwszą książkę „Kościół dla średnio zaawansowanych” był dla mnie totalnie obcy. Nie oglądałam MT, nie czytałam jego felietonów(teraz obie rzeczy czynię).
Oczekiwałam tej biografii Boga. Bardzo lubię czytać to co p. Hołownia napisze, cenię Go za poczucie humoru, rozsądek, oraz to jak trafnie wyraża niektóre z moich myśli, których nie umiem ubrać w słowa. Budzi podziw praca jaką wkłada w napisanie książki, bibliografia mówi sama za siebie. Nie jest On z tych mendrcóff, którzy siądą i piszą co im ślina na język przyniesie, a czy to coś ma wspólnego z rzeczywistością… to już nie ich problem…

Ale ad rem… Kto oczekuje powalającej humorem książki nieco się zawiedzie… Nieco, aczkolwiek kwestia humoru jest kwestią względną. Chociaż p. Hołownia z tego co się orientuje nie odmawia wcale Stwórcy poczucia humoru. Skupił się jednak w książce na… no właśnie… zanalizowaniu? No niech będzie… Zanalizował to co wiemy o Bogu z Biblii, której oczywiście pewnie większość katolików nie zna tak jak powinna. Rozprawił się z kilkoma pytaniami zadawanymi, może nie księżom, ale samemu sobie w skrytości serca, sumienia, duszy. Dla mnie osobiście kilka kwestii stało się wyraźniej widoczne. Pewne kwestie przypomniał. Bo to zatrważające, ze niby owszem chodzimy do kościoła co tydzień przynajmniej, ale tak niewiele o tym myślimy, rozważamy….

Gdyby ktoś mnie zapytał czy warto kupować… nie wiedziałabym co odpowiedzieć… szczerze. Bo spotkałam się z różnymi reakcjami(przyznam szczerze nie umiałam się pohamować i czytałam na uczelni), ludzie widząc okładkę, nazwisko autora reagowali różnie, od pytań „i jak” do „no, ale Hołownia??!!”.

Ja byłam usatysfakcjonowana, podobały mi się porady autora do których będę się starała zastosować w części chociaż.
Co mi się podoba w książkach Szymona Hołowni? To, że moje wątpliwości pytania on ubiera w słowa, wykonuje ogromną pracę i rozjaśnia to wszystko co jest ciemne….

Pamiętam, że jakieś 10 lat temu zaczęła mnie dręczyć kwestia wieczności, odwieczności. I pamiętam jak mózg mnie bolał gdy próbowałam to sobie wyobrazić, zobrazować, jak to wygląda… jak to będzie. Oczywiście nie rozmawiałam o tym z nikim bo z kim… z koleżanką z którą oglądałam seriale brazylijskie? Nie miałam nikogo(poza rodzicami) do rozmów na tematy intrygujące mnie… a ksiądz… ksiądz jak księża… zależy na jakiego trafisz… Pamiętam jak na mnie patrzył gdy zapytałam(gdzieś w I gimnazjum) czy powinnam się modlić za Hitlera skoro ten popełnił samobójstwo… A tu prawda facet(w sumie nie aż tak dużo starszy ode mnie), nie tylko zadaje pytania, nie tylko myśli, głowi się, ale odpowiada. Nie mówi… „jestem wierzący, nie mam wątpliwości i nie mam pytań”.

I właśnie dlatego ja będę czytać książki, artykuły Szymona Hołowni!