KKD

Kreatywny Klub Dyskusyjny skupia miłośników książek, którym niestraszne są długie dysputy na tematy (około)literackie. Jeżeli jesteś zainteresowany dialogiem z innymi molami książkowymi - w każdą środę włącz się do nowej dyskusji! Odpowiedz na pytania związane z tematem (zawsze jest ich kilka), a potem opowiedz, do jakich refleksji skłonił Cię dany problem. Możesz rozpocząć dyskusję u siebie na blogu (koniecznie podaj link, dodam go do bazy KKD) i/lub dołączyć do wymiany zdań, jaka wywiąże się pod danym postem, oznaczonym logo Kreatywnego Klubu Dyskusyjnego. Zainteresowany? Znakomicie! Zachęcam do wymiany poglądów :)

Klaudyna ma fenomenalne pomysły i porusza naprawdę istotne sprawy. Nie wiem jak Wy, ale ja nie mam za bardzo z kim o tym porozmawiać, wiec taka akcja bardzo mi się spodobała.

Na okładkach się zawiodłam kilkakrotnie. Mój ostatni zawód to „Rok w Poziomce”. Okładka jest tak klimatyczna i ma się ochotę usiąść z gorącą herbatką, otulić kocykiem i odpłynąć, tymczasem książka jak wiecie nie przypadła mi do gustu strasznie. Staram się walczyć z moim zachwytem i wstrzymuję się przed kupnem książek ładnych, bo albo chcę mieć śliczne okładki, albo chcę dobrą książkę. Właśnie przygotowuję swój ranking okładek, ale są oczywiście książki śliczne i dobre, tutaj chciałabym wymienić przepiękne okładki książek Zafona. Jest forma, ale i jest treść.
Są książki o okładkach które nie przykują uwagi a zachwycą treścią. Np. mam PIWowskie wydanie Trylogii Sienkiewicza, po dziadku, prosta czerwona okładka, wytloczony motyw i tytuł. I tyle. A książka zachwyca. Ale tutaj również może okładka zaciekawić, prostotą. Mam wydanie Austen, kieszonkowe ze średnio-ładnymi rysunkami na okładce, a książki są przeciekawe.
Jasne, że ciężko sięgnąć po książkę nową, o której nic nie słyszeliśmy a która ma brzydką okładkę. Ale zdecydowanie przestaję sięgać po ładniutkie okładki… tylko dlatego, że są ładne. Za bardzo się nacięłam