nałóg?

Większość moli się tłumaczy, kupuję książki bo przecież nie piję, nie palę, nie kupuję sukienek od Chanell itp. Wszyscy próbujemy uciec od nazwania po imieniu tego czemu ulegamy – czyli nałogu.

Ja otwarcie się przyznaję jestem uzależniona od kupowania książek i nic tak nie poprawia mi nastroju niż wizyta w księgarni, czy upolowanie wymarzonej książki na allegro.

Jako że ostatnie tygodnie było dla mnie stresujące a jednocześnie dostałam wypłatę przedstawiam wynik polowań. Kilka książek jeszcze w drodze do mnie. A że jutro mam bardzo stresujące spotkanie będzie mnie nosiło… tylko że obiecałam sobie do końca miesiąca nic nie kupić. Chociaż kusi mnie okrutnie „Córka Magdy’ i polecana przez Sabinkę „Altana”. No i coś tam jeszcze, ale będę twarda. Jutro mam 1,5 godziny czekania miedzy pracą a ekstra ważnym spotkaniem, więc aby się nie zlamać usiądę w parku i będę czytała Jodi. Koniec kropka!

Ale nie zanudzam Was prywatą, a przedstawiam stos

„Sprawczynie” i książka Andrusa, to jedyne pozycje recenzyjne, jak łatwo się domyślić od wydawnictwa Prószynski – za co dziękuję.

Od góry zaś

Najnowsza i wyczekiwana Jodi

Niżej „Szansa na życie” pierwsze i jedyne na razie spotkanie z autorką miałam udane – mam nadzieję, że teraz się też nie zawiodę.

Później owco rozmów bardzo lubianej przeze mnie MGA z czytelnikami – bloggerkami również, więc z ciekawości  oraz pragnienia wsparcia ich inicjatywy nabyłam tą książkę. Bo dlaczego nie, bloggerki które znam i wiem że są współautorkami to rozważne, mądre dziewczynki, autorka takoż, więc z lektury mogę być tylko zadowolona – oby!

Larsson, tyle o nim słyszałam, pora się na własnym czytaniu przekonać czy jest aż tak dobry.

„Zapach drzewa sandałowego” upolowany za polowę ceny na allegro,  i z tą książką wiąże się smutna historia. Nigdy nie narzekam na swojego listonosza, bo jest rzetelny i jak na Zawiszy można na nim polegać, nawet jak wyjątkowo kogoś nie ma w domu(chociaż rodzice-Emeryci zwykle są) to zostawi u sąsiada… ale akurat gdy przyszła ta ksiażka miał urlop i na zastępstwie była jakaś Fizda, zdarzyło się że Mama przysnęla, Taty nie było, wiec zastalismy awizo, no nikt nie miał pretensji, bo najwyraźniej listonosz bał się psa i nie wszedł, gdyby był nasz zwykły listonosz wszedłby do domu(drzwi były otwarte), ale zastępca(nie wiedzieliśmy ze to kobieta) mógł się psa przestraszyć bo ujada groźnie. Więc biedna mama miała pretensje do siebie że przespała moją książkę. No i problem jak odebrać paczkę… pocztę mamy jakieś 8 kilometrów od siebie… w innej wsi, poczta czynna do 15. To mnie zdenerwowała, jak człowiek ma odebrać pocztę skoro urząd jest czynny od 8 do 15 nie ma wyjścia tylko z pracy się zwolnic… na szczęście nie musiałam, Mama pojechała rowerem bo pogoda była zacna. A po drodze od innych mieszkańców dowiedziała się że pani na zastępstwie nawet nie próbowała wchodzić na plac do nikogo. Wszystkim awiza zostawiła. Normalnie mało mnie krew nie zalała ze złości. Przecież z takim odbiorem korespondencji to nie taka prosta sprawa. Ja Mamie na wszelki wypadek pisałam pełnomocnictwo do odbioru korespondencji… bo przecież kto wie… a zła byłam strasznie. Złość mi przeszła gdy odpakowałam książkę J

Później mamy recenzowaną już „Zupę z ryby fugu”

Niżej dwa tomy „Igrzysk Śmierci” recenzowane TU i Tu

I na samym dole książka która chodziła za mną wiele miesięcy, również za grosze kupiona. O pielgrzymce do Santiago de Compostelli. 

A dziś wciąż jeszcze przeżywam emocje związane z finałem Ligi Mistrzów i słucham utworu który był kanwą do stworzenia hymnu tych prestiżowych rozgrywek :)