"Pora przypływu" - Agata Christie

W tej sprawie nic nie idzie jak należy. Dlaczego pozbawiony skrupułów łotrzyk pozwala się szantażować? Dlaczego morderca zabija osobę, która mogłaby uczynić go bogatym? Dlaczego prawdomówny, metodyczny i obowiązkowy major popełnia samobójstwo? I wreszcie, dlaczego Herkules Poirot daje się nabrać?

No to jak na razie ostatnia Christie – na jakiś czas. Książka ujęła mnie swoją okładką , ten niebieski kolor, z jednej strony uspokaja, a z drugiej budzi lęk… i książka będzie słodko-gorzka. To dosyć nietypowy kryminał, z silnym i motylkogennym wątkiem miłosnym.

Kiedy w nalocie, od bomby ginie bardzo bogaty mężczyzna, nikt nie spodziewa się jakie będą tego konsekwencje. Oto bogacz ożenił się i nie zdążył zmienić testamentu, teraz dziedziczy wszystko jego żona, młoda i głupiutka dziewczyna, całkowicie zależna od swego brata. Tymczasem cała rodzina, która spodziewała się dziedziczyć ogromny spadek zostaje z niczym i nędza zaczyna zaglądać im do oczu. Możemy obserwować ciekawą transformację ludzi, którzy do tej pory byli spokojni o swoją przyszłość, w ludzi, którzy stają na skraju bankructwa i będą musieli pożegnać się z dotychczasowym stylem życia. Chyba wszyscy życzą młodej wdowie śmierci. Jednak mało kto spodziewa się scenariusza, który stanie się ich udziałem niebawem. Na tym tle rozkwita również pewien płomienny romans, który jest niepożądany, a okazuje się także niemożliwym do spełnienia, chociaż przecież nadzieja umiera ostatnia. 

To jedna z późniejszych powieści Mistrzyni z udziałem słynnego detektywa.  I w pewnym momencie może się zdawać, że sprawcy udaje się wywieść w pole Herkulesa, który zdaje się dawać wciągać w każdą pułapkę, ale nikt na dłuższą metę nie uśpi czujności i nie wystrychnie na dudka szarych komórek.

A zakończenie Was zaskoczy, zresztą… cała powieść jest diabelnie wciągająca i nie można się od niej odkleić… ta książka to także ciekawy wątek romansowy, aczkolwiek oczywiście w szczątkowej postaci.

Tradycyjnie – polecam gorąco.