"Ocalenie Atlantydy" - Zyta Oryszyn

Pierwsza od lat dwudziestu powieść Zyty Oryszyn. Kunsztowny, finezyjny obraz losów przesiedleńców i ich dzieci, którzy po wojnie osiadają w poniemieckim miasteczku na Dolnym Śląsku. Lekko groteskowa opowieść o sposobach na przeżycie w nowej, absurdalnie niebezpiecznej i wciąż zmieniającej się rzeczywistości, w czasach, gdy wszystko było polityczne i światopoglądowe. Panorama obejmująca okres od II wojny do stanu wojennego. Książka, na którą warto było czekać!

Musiałam odpocząć od tzw. Wielkiej, twardej Historii, oczywiście, wciąż lubię książki o tematyce historycznej, ale miałam ochotę na cos lżejszego, bo jak sobie uświadomiłam czytałam ostatnio prozę wyłącznie, z dramatami w tle. Opis „Ocalenia Atlantydy” mnie po prostu zaintrygował.  Ciekawił mnie zwłaszcza ów czarny humor. Zastanawiałam się, czy żarty z takiej masowej tragedii, będą smaczne, czy się udadzą… czy wywołają uśmiech, czy raczej niesmak… Miałam obawy…

Zyta Oryszyn, pokazuje wielokulturowy świat. Akcja zaczyna się w roku 1939 Na Wschodzie, chociaż, na ówczesne warunki geo-polityczne RP to prawie Centrum. Ale rzecz zaczyna się pod Sanokiem, wybucha wojna, ludzie chcą uciekać, ale mija kilka dni, gdy od Wschodu również rozpoczyna się inwazja. Nie ma gdzie uciekać, pozostaje ukrywanie się. Gdy Wojna się kończy, rozpoczynają się przesiedlenia na Wschód, wielu ich nie przeżyje, ci którym się to uda trafią do obcych miejsc z których trzeba będzie wyrzucić tymczasowych „lokatorów”. Na Ziemiach Odzyskanych spotkamy różnych ludzi, z różnych sfer, różnych stron Polski.

Autorka opisuje to odnajdowanie się w nowym miejscu, w nowych, ciekawych czasach. Sposób w jaki opisuje lata, bądź co bądź, bardzo mroczne.

Nie chcę się porywać o czym Autorka pisze dokładnie, bo moim zdaniem nie ta się tego opowiedzieć. Trzeba wejść do tego świata, który wywarł na mnie wrażenie ciemnego i chłodnego, ale jednocześnie książka nie przygnębia. Wręcz przeciwnie. Bardzo dobrze i szybko się ją czyta. Rozdział za rozdziałem i nim się zorientowałam. Bach!! Koniec książki. Zwłaszcza, że Autorka, sądząc po biografii wie o czym pisze.  Warta polecenia lektura!

Zainteresowała mnie ta tematyka. Chyba będę musiała poszukać podobnych książek…