grudzień nam zaginął

Co roku ten sam problem. W gąszczu rocznego podsumowania, umyka podsumowanie grudnia. Toteż postanowiłam nadrobić i pogwizdując jeden z moich ukochanych utworów(Marsz Radeckiego), po oglądnięciu Koncertu Noworocznego, pragnę podzielić się z Wami refleksjami czytelniczymi z miesiąca grudnia.

W grudniu moje życie toczyło się wokół wypieków i książek. Niestety w tym miesiącu będę musiała spauzować, muszę prace semestralne posprawdzać i parę rzeczy w kierunku mej edukacji uczynić…

Przeczytałam 19 książek, bo ostatnia książka 2012, tzn ostatnia zaczęta i skończona w 2012 „Szopka” czeka na recenzję. Miałam wczoraj napisać, ale Tata wrócił z sanatorium, a nasz telewizor szwankował, więc musiałam jechać z Nim, wybrać nowy i zaadaptować go w domu. Nie wiem dlaczego takie rozrywki przypadają mnie. Ja najmniej telewizji oglądam ;/

19 książek, i to w odcieniach czarnych i białych(ciekawe czy zaważył na tym „Cyrk Nocy” który w takich kolorach miał okładkę, a był I recenzją grudnia). Książki, albo mnie zachwycały, albo zawodziły. Albo nie mogłam się od nich oderwać, albo ucinałam sobie drzemkę, podczas lektury. Albo połykałam książkę w mgnieniu oka, albo męczyłam ją przez eony. I największym zawodem była mi nowa książka Szymona Hołowni. Nie była to najgorsza książka jaką czytałam w grudniu, ale najbardziej mnie zawiodła. Wysoko była zawieszona poprzeczka, ale i zawód był ogromny.  Bardzo zawiodły mnie „I Damy II RP”, pisałam o tym niedawno. A co zachwyciło? „Niezwykle kobiety Romanowów”, jako genialna opozycja do Dam,  książką którą wciąż przeżywam jest „Bóg nigdy nie mruga”. Grudzień był dobrym miesiącem jeśli chodzi o czytanie. Szkoda, że tak wiele innych rzeczy zaniedbałam. Mam nadzieję, ze to nadrobię wszystko.

Mam nadzieję, że kac Was nie męczy?

Ja wzięłam się za wyplatanie bransoletek kumihimo i wyplatałam oglądając bliskie memu sercu programy w  TV, teraz zaś wracam już do książek, a więc „Rok Don Camillo” cudowna książka!

Dziękuję Wam za słowa uznania i życzenia pod poprzednią notką. Mam nadzieję, że ślę do Was ciepłe myśli z życzeniami wszelkiej pomyślności, a w klimat Nowego Roku niech Was wprowadzi jeden z moich ulubionych dyrygentów w koncercie z 2011

Czy u Was ciągle tak petardy strzelają? Kot ma to w nosie, ale pies mało mi ze skóry nie wyskoczy... Musi tak grzmiały armaty pod Borodino. Bo reduta Ordona(co sześć tylko miała harmat) to bida z nędzą przy tym co mam za oknem...

Front mam we wsi czy jak?