"Portret szpiega" - Daniel Silva

Dla Gabriela i jego żony Chiary to miał być początek przyjemnego weekendu w Londynie – najpierw wizyta w galerii w St. James's, by potwierdzić autentyczność nowo odkrytego obrazu Tycjana, a potem spokojny wspólny lunch. Jednak w ten jesienny dzień zdarzyły się dwa krwawe zamachy bombowe w Paryżu i Kopenhadze. Idąc z żoną w stronę Covent Garden, Gabriel dostrzega mężczyznę, który jego zdaniem zamierza właśnie dokonać trzeciego ataku. Zanim Gabriel zdąży wyciągnąć broń, zostaje powalony na chodnik i może tylko obserwować toczący się koszmar. Dręczony poczuciem winy, że nie zdołał powstrzymać masakry niewinnych ludzi, Gabriel wraca do swojego ustronnego domu na wybrzeżu Kornwalii. Wkrótce zostaje wezwany do Waszyngtonu, by po raz kolejny spróbować stawić czoło nowemu obliczu globalnego terroru. Główne zagrożenie stanowi urodzony w Ameryce, a obecnie działający w Jemenie islamski duchowny, którego Allah obdarzył "piękną i uwodzicielską mową". Ten utalentowany oszust, który był kiedyś na liście płac CIA, teraz jako terrorystyczny mózg planuje nową serię ataków. Gabriel i jego zespół, wspomagani przez Amerykanów i Brytyjczyków, opracowują śmiałą i skomplikowaną operację. By plan zniszczenia siatki terrorystów się powiódł, Gabriel sięga do swojej burzliwej przeszłości. Prosi o pomoc pewną kobietę - samotną dziedziczkę fortuny i kolekcjonerkę dzieł sztuki, która pomoże mu przekroczyć mroczną granicę między światem islamu a Zachodem. To córka dawnego wroga, a łączą ją z Gabrielem przelana krew... Akcja Portretu szpiega z waszyngtońskich kuluarów władzy przenosi się wartko do pełnych przepychu domów aukcyjnych Nowego Jorku i Londynu oraz w surowy pejzaż saudyjskiej pustyni. Ta porywająca historia to także świadectwo niebywałej odwagi w obliczu niewyobrażalnego zła - i najbardziej niezwykła powieść w dotychczasowym dorobku Daniela Silvy.

Po serii lektur lekkich, rozrywkowych i przyjemnych, chciałam mocnych wrażeń. Dobrej sensacji, niezłej zagadki, ale w nowatorskim wykonaniu. Stara klasyczna Christie nie wydawała się odpowiednim wyborem. Wzrok spoczął na powieści pisarza, którego miałam okazję już czytać i dobrze wspominałam. Daniel Silva  w tej książce dał popis świetnej powieści sensacyjnej. „Portret szpiega” zawiera chyba wszystko co taka powieść zawierać powinna.

Zaczyna się niewinnie, małżeństwo, Kornwalia, spokój, leniwe dni. Ale to tylko pozór, bo Kornwalia to aktualny adres Gabriela, znawcy sztuki, ale i człowieka wielkiej polityki. I ten człowiek jedzie do Londynu, aby rzucić okiem na nowy zakup przyjaciela. Tego samego dnia, świat islamu atakuje, w różnych miastach wybuchają bomby przyczepione do fanatycznych wyznawców, którzy zabijają siebie i tłumy niewinnych osób. Gabriel ma szansę rozbroić jednego z zamachowców. Niestety! Londyńska policja, uniemożliwia mu ten ruch. Do zamachu jednak dochodzi.

Czy istnieje jakiś związek między odnalezionym dziełem Tycjana a tymi zamachami? Czy świat sztuki i świat terroryzmu mają jakieś punkty styczne? Przed Gabrielem niezwykle trudne zadanie. Zadarcie z islamskimi ekstremistami to nie przelewki .

Książka wciąga od pierwszych stron. Silva świetnie buduje klimat, zaprasza nas do świata grozy, tym straszniejszego, ze realnego. Autor może pisać o fikcyjnych wydarzeniach, ale my widzimy wydarzenia autentyczne, które wciąż mamy w pamięci, a które żywo przypominają te opisywane w powieści. Ekspansja islamu, święta wojna. Masowe morderstwa w imię Allaha, brzmi znajomo prawda? Dodajmy do tego środowisko tych którzy nas przed tymi zagrożeniami chronią. Cichych żołnierzy, walczących po stronie dobra, nie ogniem i mieczem, ale nowoczesną technologią i rozumem.

Czy ta walka może być równa? Czy ma szansę kiedyś dobiec końca?

Nie chcę i nie mam zamiaru streszczać poszczególnych wątków powieści, mam raczej na celu namówienie Was na zapoznanie się z twórczością Silvy, ja sama mam w planach jego wcześniejsze powieści, bo te które do tej pory czytałam, dawały zapomnienie o sprawach bieżących, wywoływały dreszczyk emocji i przenosiły, niemalże fizycznie, do świata opisywanego w powieści.

Uważam, że nie ma co się rozpisywać. Naprawdę trzymająca w napięciu świetna książka!