"Zakręty losu. Historia Lukasa" - Agnieszka Lingas-Łoniewska

Ostatnia część trylogii o braciach Borowskich przedstawia życie Łukasza „Lukasa” Borowskiego. Gangstera, handlarza, mordercy, lecz również ukochanego syna, brata i męża. To wycieczka w przeszłość do czasów, gdy Lukas stawiał swoje pierwsze kroki „na mieście”, aż w końcu stał się jednym z najważniejszych ludzi mafii, świadkiem koronnym i odkupicielem własnych win. Bo za winy trzeba płacić. Błędy naprawić. Złe postępki zamienić na dobre. Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta. O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu. I zawsze spłacam swój dług. Moje życie dopiero się zaczęło. A dług pozostał jeszcze niespłacony... Wstrząsająca i wzruszająca opowieść człowieka, który przeżył wiele, widział prawie wszystko i potrafił równie mocno kochać, co nienawidzić.

No i niestety ostatnia część Trylogii za mną : ( Zacznę od ostrzeżenia, nie zaczynajcie czytać, jeśli nie macie czasu na pochłonięcie około tysiąca stron – jednym tchem. Wprawdzie czyta się diabelnie szybko, ale jednak trzeba dysponować czasem, a człowiek odstawi wszystko dla tej lektury. Dodatkowo nowe wydanie, że książka idealnie leży w ręce, jest przemiła w dotyku, ja często trzymałam ją w ręku i po prostu głaskałam. I tak mnie refleksja złapała, jak to technika idzie do przodu, pamiętam czasy gdy jarały mnie błyszczące litery w książkach Pottera, a teraz, książka jest w dotyku aksamitna jak brzoskwinia. Super sprawa!!

No, ale wiadomo – nie samą okładką żyje człowiek. Najbardziej liczy się treść. Szczerze powiem, że miałam wątpliwości, bałam się tego tomu. Sądziłam, że wszystko zostało powiedziane w dwóch poprzednich. Bo co tu dodawać. Łukasz był niezłym sukinsynem, że nawrócił się na dobrą drogę – no fajnie, ale czy są jakieś białe karty tej historii, owszem  znaliśmy tylko zarys, ale czy zatajono jakieś istotne fakty? Chyba nie… więc Historia Lukasa jawiła mi się jako wymuszona część, bałam się, że będzie to pisane na siłę. Jak ja się zdziwiłam. Chociaż to takie oklepane, ale niezmiennie poruszające!

Pretekstem do opowiedzenia historii życia Łukasza jest jego wieczór kawalerski. Oto siedzi ze swym bratem w pokoju, popijają łiskaczyka i prowadzą pierwszą, szczerą spowiedź, tzn. mówi głównie Łukasz, Krzysiek ogranicza się do skwitowania poszczególnych fragmentów opowieści brata, bądź wezwaniem jakiegoś świętego, bądź wulgaryzmem.  Krzysiek jest słuchaczem, razem z nami poznaje losy brata i tak jak my, chociaż wiedział wiele, zostanie zaskoczony.

W ogromnym skrócie: dowiemy się w jaki sposób Łukasz trafił do przestępczego świata, jak to się zaczęło, następnie będziemy obserwowali jego przemianę w tego zimnego drania, którego znamy z tomu pierwszego. Bo Łukasz z „Braterstwa krwi” to już zupełnie inny typ. Co było iskrą, impulsem, początkującym każdą z tych przemian?

Autorka sięga po pewniak, wiadomo – nic tak nie porusza kobiet, jak czytanie o takich zimnych, okrutnych facetach, każda z nas chce być tą która go usidli, zmieni, dla której on będzie chciał się zmienić i pokazać wrażliwą stronę swojej  natury. I w tej powieści możemy poznać w innym świetle Łukasza z pierwszego tomu. Tego złego, wyrachowanego i zimnego.  Czy to czego się dowiadujemy rozgrzesza go? Pewnie nie, tłumaczy – tak, ale nie przekreśla jego winy, która jest bezdyskusyjna, uczynił wiele złego, ale dzięki temu, że mamy pełny obraz sytuacji, możemy wiele zrozumieć. Ta opowieść jest bez wątpienia bardzo przejmująca. Autorka zmusza nas do refleksji, nad szeroko pojętym życiem, nad konsekwencjami naszych wyborów i naszych czynów.

Nie można się nie wzruszyć podczas lektury tej powieści, nie można pozostać obojętnym, w pewnym momencie Lukas staje się bytem realnym, znajomym, którego opowieść porusza do szpiku kości, bo wydaje się, że nie można przejść takiej drogi, przeżyć tego co on przeżył i być w dalszym ciągu otwartym na miłość i na życie. Książka angażuje i porywa czytelnika, gwarantuje zajęcie na kilka ładnych i miłych godzin  godzin swoistego katharsis!

Naprawdę polecam wszystkim zapoznanie się z tą Trylogią „Historia Lukasa” na świetnym poziomie zamyka całą serię!!

To moja czwarta książka autorstwa Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, wiem że nie jest to moje ostatnie spotkanie z prozą tej Autorki, mam nadzieję, że szybko będę miała okazję przeczytać również i inne jej powieści. Wiele sobie po nich obiecuję. Jak widać!! Warto czytać polskich Autorów!