"Przyjdź i zgiń" - Agata Christie

Sheila Webb w samo południe z krzykiem wybiega z domu niewidomej panny Pebmarsh. Przybyły na miejsce zbrodni inspektor Hardcastle odkrywa, że jedynymi śladami wskazującymi na mordercę są cztery zegary nastawione na godzinę 4.13, z których jeden należy do Sheili. Nie umiejąc rozwiązać zagadki, policja prosi o pomoc Herkulesa Poirota.

W treści ostatniego miesięcznego podsumowania uznałam za karygodne, że nie przeczytałam ani jednego kryminału z Herkulesem Poirotem. Chociaż, uważam, i coraz bardziej się utwierdzam w przekonaniu, że przeczytałam już najlepsze powieści z zarozumiałym belgiem, to jednak wciąż zostało mi kilka książek do odfajkowania całej listy. Chwyciłam więc za dobrze rokującą, według  opisu, książkę „Przyjdź i zgiń”.  Już opinie na LC(chociaż zwykle nie czytam ich przed lekturą), nieco ostudziły mój entuzjazm. 

Do mieszkania niewidomej nauczycielki, zostaje wezwana młoda stenografka. Jakież jest jej zdziwienie, gdy docierając na miejsce, postępując zgodnie z obietnicami, zastaje na podłodze zwłoki mężczyzny, dodatkowo kilka zegarów wskazuje dziwny czas. Wybiega z krzykiem i wpada na policjanta, który zawędrował w te strony z powodów służbowych.  Rozpoczyna się śledztwo, mające na celu wyjaśnienie śmierci i jej dziwnych okoliczności. Tylko, że okazuje się, że nikt z sąsiadów nic nie widział, ani nie słyszał… Nikt nic nie wie.  Na dodatek nie mija wiele czasu, gdy pojawia się kolejny trup. Sprawa wydaje się okrutnie zaplątana, tak zagmatwana, że  jeden z detektywów pracujących przy śledztwie, postanawia zwrócić się do przyjaciela swojego ojca. Utalentowanego detektywa Herkulesa Poirota, tym bardziej, że tożsamość pierwszej ofiary, jest wciąż zagadką oraz, że zachodzi podejrzenie, że ze sprawą morderstwa wiąże się afera szpiegowska.

Jak zasygnalizowałam na Facebooku, książka mnie bardzo zawiodła, nie tylko dlatego, że Poirota jest jak na lekarstwo nie wiem czy znalazłoby się w sumie dziesięć stron z jego udziałem, na ponad dwieście. W tym fragment gdy podaje rozwiązanie zagadki.

„Przyjdź i zgiń” należy do najsłabszych książek Agaty jakie czytałam, może nie usypia, nie sprawia bólu, ale nie porywa. Dodatkowo autorka postanawia wpleść do akcji wątki szpiegowskie. Jakkolwiek Agata jest bezdyskusyjną królową kryminałów, jednakże wątki sensacyjne nijak pasują do spokojnego, flegmatycznego charakteru jej książek. W efekcie czytelnik  dostaje marną namiastkę powieści szpiegowskiej i nie zostaje to wynagrodzone nawet przyzwoitym wątkiem kryminalnym.

Książka jest do tego stopnia słaba, że nawet nie bardzo chciało mi się rozgryzać, kto może być mordercą, dlatego gdy Poirot podawał rozwiązanie, nie było tego słynnego WOW, nie było emocji. Ot czytałam, żeby doczytać.

Zdecydowanie jest to jeden z większych zawodów książkowych, tym bardziej odczuwam gorycz, że na półce do przeczytania(z Herkulesem) zostało mi  pięć książek, w tym trzy zbiory opowiadań. Nie nastraja to optymistycznie. A później panna Marple. A o niej też sprzeczne opinie słyszałam.