"Nowe przygody Mikołajka. Tom 1" - Jean-Jacques Sempé, René Goscinny

Pierwsza porcja przygód Mikołajka to 80 niepublikowanych dotąd w Polsce opowiadań zilustrowanych charakterystyczną kreską Sempégo. Mały urwis z paczką swoich kumpli – Alcestem, który bez przerwy je, Gotfrydem, który ciągle ma nowe zabawki i Euzebiuszem, który lubi dawać chłopakom w nos – nie wiedzieć czemu, zawsze wkurzą swojego opiekuna, Rosoła. A przecież za każdym razem chcą jak najlepiej. Arcydzieło duetu Goscinny-Sempé pokazuje, jak dorastać, żeby wciąż pozostać dzieckiem. Mikołajek to już klasyka, no bo co w końcu, kurczę blade! „Kiedy w domu wydało się, że wypadłem najgorzej na klasówce z matematyki, zrobiła się straszna afera! Jakby to była moja wina, że Kleofas jest chory i nie było go na klasówce! No bo co w końcu, kurczę blade, ktoś musi być najgorszy, kiedy go nie ma!

Oczywiście, chyba każdy ma książki, które kojarzą się mu z dzieciństwem. Pierwsze przygody w świecie słów, pierwsze zamotanie w gąszczu zdań. Wiele sielskich wspomnień wiąże się u mnie z przygodami Mikołajka. Byłam małym dzieckiem, gdy Mama podsunęła mi małe, stare książeczki. To na nich się śmiałam do łez, potrafiłam godziny spędzić i niemalże wkuć na pamięć. A pamiętacie mikołajkowe słuchowiska? Piękne!!

Miałam osiemnaście lat gdy Znak wydał „Nowe przygody Mikołajka”, akurat zbliżały się klasowe mikołajki, więc dogadałam się z koleżanką, która miała mi sprawić „niespodziankę”, że brakującą sumę(klasowe prezenty miały cenowy limit) dopłacę. I miałam! Wymarzonego, ukochanego, przezabawnego Mikołajka. Tuż po osiągnięciu pełnoletniości dostałam książkę, która kiedyś zdominowała moje dzieciństwo.

Próbowałam miłością do Mikołajka zarazić Siostrzenicę, niestety, chyba nie powstała książka, która zachęciłaby ją do czytania. Będąc z wizytą zauważyłam na półce pierwszy tom przygód Mikołajka, który ongiś jej pożyczyłam. I to stało się pretekstem do wyszarpnięcia z półki białego tomiszcza, które stało, nieco zapomniane, zakurzone, z zakładką zatkniętą, gdzieś pomiędzy stronami. Utkwił pomiędzy stronami śmiech osiemnastolatki, zestresowanej maturzystki. A ja wykorzystałam każdą minutę, każdy posiłek, każdą chwilę, aby uciec do Francji i razem z rozkosznym łobuziakiem, jego przyjaciółmi i rodzicami przeżywać najróżniejsze perypetie i śmiać się do oporu.

Lektura zajęła mi niecały dzień, a przecież byłam w pracy i oczywiście na posiadówce wieczornej… Moim zdaniem Mikołajek to coś więcej nić książka dla dzieci, to cały mikrokosmos, zbiór uniwersalnych historii, które bawią, ale i napełniają nas ciepłem. Są historyjki, które docenimy dopiero będąc ludźmi dorosłymi (chociażby tą o Tacie Mikołaja na diecie), takie, które powalą nas ironią(Mikołajek, który robi porządek w domu), ale też ponadczasowe, rozbrajające opowieści o chłopcach, którzy przechwalają się, blagują, walczą o dominację w grupie a jednocześnie przyjaźnią się bez względu na wszystko(nawet z tym wrednym pupilkiem Ananiaszem).

„Nowe przygody Mikołajka” to z pozoru dość kosztowny prezent(okładkowa cena 44 zł) ale gdy porównany go do tych pojedynczych książeczek, które kosztowały sporo powyżej dwudziestu złotych a zawierały kilka opowiadań, wydaje się, ze 44 zł za ponad sześćset stron dobrej zabawy nie jest zawrotną kwotą.

Ta książka to portret czasów, które przeminęły, dzieci o niezwykle wybujałej, zabójczej dla nerwów rodziców fantazji. Z braku komputerów znajdują sobie najprzeróżniejsze zajęcia, od zabawy w ciuchcię, przez grę w piłkę, zabawę w lokomotywę, po niezwykle fantazyjne zabawy. Mamy Rodziny w których Mamusie siedzą w domu, zawsze w kuchni(od czasu do czasu z przyjaciółkami popijając kawkę) i przygotowują uczty godne Masterchefa, a tatusiowie zarabiają na dom, zawsze są zmęczeni, świecą dziecku przykładem, a ostatnie zdanie w kłótni z mamusią należy do tatusia, który ma żonę pocałować i przyznać jej rację, a także przeprosić za to, że sam tej racji nie miał.

Cała plejada genialnych, wyrazistych postaci, bezimiennych często, tak jak  Bunia, Pani Nauczycielka, Dyrektor, niby tylko gdzieś tam w  tle, ale tak charakterystyczni, dodający charakteru tej książce.

Dobrze, że mam jeszcze książki z serii o Mikołajku, na pewno nigdy się ich nie wyzbędę, będę do nich wracać. Bo są lekarstwem na gorycz świata, poprawiają humor i przenoszą mnie w cudowne czasy.

Świetny język i genialne rysunki czynią z tej książki ponadczasowe arcydzieło!