Jak nie poznałam Kasi Enerlich

Już się ucieszyłam, że nie taka ta moja prowincja straszna skoro zaproszono do Stalowej Woli, znaną pisarkę Katarzynę Enerlich. Wprawdzie zdziwiło mnie, że o tym, że pani Kasia przyjeżdża do miasta dowiedziałam się z FB, ze strony Autorki i z wiadomości od koleżanki blogerki. Przekopałam lokalne strony i nie znalazłam ułamka informacji. No, ale nic… gdy wyraziłam swoje zdumienie tym faktem na fanpejdżu,  ludzie specjalnie nie byli zdziwieni. Wiadomo, tutaj promuje się gwiazdy Wielkiego brata, a nie kulturę. Wbrew temu co mówi Prezydent.

Niezrażona tym faktem postanowiłam udać się do przepięknego gmachu nowej biblioteki. Madzia również przyjechała i to Jej mi szkoda. Nie tylko musiała znosić moje towarzystwo, ale również pokonać musiała kilkadziesiąt kilometrów. Lekceważąc brzydką pogodę wybrałyśmy się do biblioteki. Jakaż była nasza konsternacja, gdy okazało się, że biblioteka jest nieczynna, a sympatyczny pan ochroniarz poinformował nas iż wstęp bez zaproszeń jest niemożliwy.

Powiedzcie – o co chodzi?? Rozumiem jubileusz biblioteki, ale czy to miała być akademia ku czci z Prezydentem, klaskaniem i przemowami, bez czytelników? Bo po co komu oni? Jestem zażenowana, możemy gadać o trosce o kulturę o tym jak ważny jest czytelnik. Dziś okazało się, że jest nieważny.  Akademia z laurkami była ważniejsza niż żywy kontakt z tymi którzy tworzą prozę, którzy opisują nas świat, z tymi, których znamy tylko z okładek książek i krótkich biogramów na okładce. Rozumiem, że w Stalowej Woli spotkania autorskie są rzadkością, pewnie potrzeba na to pieniędzy a ciężko dogodzić wszystkim, ale skoro już się zaprosiło Autora, to może warto było dać czytelnikom Go poznać, a nie zatrzaskiwać drzwi przed nosem? I nie mam pretensji ani do miłego Pana Ochroniarza, który zachował się kulturalnie, mam pretensje do władz tej instytucji kulturalnej, która najwyraźniej mentalnie, wciąż pozostaje w głębokim PRL-u.

Smutne to, smutne i żenujące. Bardzo żałuję, że nie poznałam osobiście Pani Kasi, która też najwyraźniej była nieświadoma… Do Niej gdybym miała pretensje, to już chyba bym wzięła rozbrat z rzeczywistością.

A zerknijcie jak ładnie opisał tolokalny portal. Potiomkin byłby dumny!