"Śmierć przybywa do Pemberley" - Phyllis Dorothy James

P.D. James wkracza w świat Dumy i uprzedzenia Jane Austen. Akcja sequela rozpoczyna się sześć lat po ślubie Elizabeth i pana Darcy’ego.Niestety, okazuje się, że nie prowadzą oni tak szczęśliwego życia, jak moglibyśmy oczekiwać. Prócz niedopowiedzeń, intryg, zazdrości i rozczarowania swym związkiem główni bohaterowie napotykają też trudności zupełnie innej natury. Widziane w pobliskim lesie widmo zapowiada nieszczęścia, w tym zabójstwo jednego z członków rodziny. Przepełniona miłością, zazdrością, kłamstwem i cierpieniem Śmierć przybywa do Pemberley uwodzi czytelnika, który z wielką łatwością wkracza w ten XIX-wieczny świat i dzieli z postaciami ich namiętności, lęki i nadzieje.

Oczywiście „Duma i uprzedzenie” to klasyka, a jako taka jest nieustanną inspiracją dla współczesnych twórców. Jako fanka Austen czytałam sporo kontynuacji, zwykle niestety, kończyłam książkę zdegustowana, że ktoś tak może kalać wspaniałe powieści. Odpuściłam sobie „Dumę i uprzedzenie i zombie”, ale „Śmierć przybywa do Pemberley” mnie zaintrygowała, ciekawa byłam zarówno powieści, jak i ekranizacji. Bałam się, ale ciekawość zwyciężyła.

gorąca czekolada, książka, bita śmietana i toffee

W Pemberley, majątku Darcy`ego, którego splendor tak olśnił Lizzy, że zgodziła się wyjść za aroganckiego buca, trwają przygotowania do tradycyjnego corocznego balu. Podczas tych przygotowań Elizabeth matka i pani domu ma jeszcze więcej pracy niż zwykle, a na dodatek jeszcze konkurenci do ręki Georgiany Darcy zawracają jej głowę. To wszystko jednak to pikuś, wobec tego co wydarzy się w wigilię balu, gdy z wielkim hukiem i skandalem na teren Pemberley wkroczą państwo Wickham. Okazuje się, że małżonek Lydii, wraz ze swym przyjacielem Dennym, w środku lasu, w środku nocy wysiedli z powozu i dały się słyszeć strzały. Dlaczego? Jak? Kto nie żyje i dlaczego. Na te pytania będzie nam chciała odpowiedzieć autorka, zabierając nas w klimatyczną podróż do czasów regencji, aby jeszcze raz spotkać ukochanych bohaterów.

 

leniwa kawa w łóżku i książka, cóż lepszego?

Mile się zaskoczyłam. Chociaż ostatnio miałam naprawdę kiepski nastrój do czytania, to jednak dałam się uwieść tej książce. Autorce udaje się to co zwykle pada przy takich książkach. Mało kto umie odtworzyć nastrój powieści Austen, lekkość jej pióra, humor, czar tamtych czasów. James się to doskonale udaje, tworzy fajny, zjadliwy miks. Mamy to za co kochamy Dumę i uprzedzenie i kryminał. No właśnie… kryminał, dosyć szybko nabrałam podejrzeń, co do tożsamości mordercy, ale nie domyślałam się takiego przebiegu wydarzeń, więc miałam, tak ważną dla mnie w kryminałach, zagadkę i zaskoczenie.

Nie, nie jest to książka wybitna, nie zmienia światopoglądu, nie wywraca życia do góry nogami. Ba! Ma swoje wady, bo czasami autorka wyzłośliwia się na siłę. Austen miała cięty język, ale odrobinę mniej. No cóż signum temporis. Ale nie chodzi o to, żeby czytać tylko książki wielkie.

„Śmierć przybywa do Pemberley” dostarczyła mi dużo dobrej, lekkiej rozrywki, przy kawie i herbacie, nawet przy winie. Jest fajna intryga i spokojny świat, chociaż skalany zbrodnią. Teraz z chęcią oglądnę ekranizację. Bo książka mnie kupiła. Wielbicielkom Austen – polecam, dla powrotu do Darcy`ego, dla Pemberley i dla dobrej rozrywki – po prostu.