"Jedwabnik" - Robert Galbraith

Pisarz Owen Quine zaginął. Jego żona zleca sprawę prywatnemu detektywowi Cormoranowi Strike’owi. Kobieta sądzi, że mąż potrzebował kilku dni dla siebie, jak to zdarzało się już wcześniej. Strike ma go odnaleźć i sprowadzić do domu. W trakcie śledztwa okazuje się, że powód zniknięcia Quine’a może być znacznie poważniejszy niż podejrzewa żona. Pisarz właśnie ukończył rękopis będący jadowitym portretem niemal wszystkich jego znajomych. Gdyby książka została opublikowana, zrujnowałaby niejedno życie, więc wielu osobom mogło zależeć na uciszeniu autora. A kiedy ten zostaje odnaleziony – brutalnie zamordowany w dziwacznych okolicznościach – rozpoczyna się wyścig z czasem, by zrozumieć motyw bezwzględnego zabójcy, zabójcy, jakiego Strike do tej pory nie spotkał…

Moi znajomi z pracy przepadają za kryminałami. Ostatnio całe przerwy w pokoju przegadujemy o książkach. Kryminały są wdzięcznym tematem, chociaż ciężko w tym całym morzu zbrodni i krwi, które zalewa nas ostatnio znajdować ciągle perełki. Pod koniec ubiegłego roku odkryłam kryminalne wcielenie J.K. Rowling, bardzo się podobało, dlatego paliłam się wręcz do przeczytania drugiego tomu przygód Cormorana Strike`a. Jednak angielski kryminał to klasa sama w sobie.

Do detektywistycznej agencji Cormorana przychodzi żona, pewnego dosyć specyficznego autora, prosząc, aby detektyw odnalazł jej męża. Indagowana, dlaczego sprawy nie zgłosił policji tłumaczy, że mąż kilkukrotnie tak znikał i był zły, gdy zawróciła tym głowę policji. Kobieta jest prawie pewna, że ukrywa się w pisarskiej dziupli, gdyż proces twórczy, pisanie książek było dla niego bardzo ważne. Cormoran podejmuje się tej sprawy, ale prędko okazuje się, że pisarza w tym pisarskim domu nie ma, a dodatkowo, że przed zniknięciem pokazał kilku ludziom swoją najnowszą książkę, która stawia wiele osób w bardzo złym świetle, czym mógł narobić sobie wrogów. W  nieużywanym domu zostają odnalezione zwłoki, z którymi ktoś obszedł się naprawdę okrutnie, na dodatek, całe upozowanie zwłok w niepokojący sposób przypomina scenę z ostatniej książki zaginionego autora. Zaczyna się robić groźnie, gdy Cormoran odkrywa, że ktoś go śledzi. Równolegle do akcji rozwijają się osobiste problemy Cormorana, a że jest on naprawdę fajną postacią czyta się o tym z zaciekawieniem, a kryminalny wątek, świetnie łączy się z prywatnymi dylematami.

Naprawdę jest jeszcze wiele osób, które nie wiedzą, że J.K Rowling pisze też kryminały. Komu mogę, to o tym mówię, żeby jak najwięcej osób dowiedziało się, że omijają ich tak dobre kryminały.

„Jedwabnika” mogę z bardzo czystym sercem polecić, jest świetnym angielskim kryminałem, w niespiesznym stylu, bez nadmiaru okropieństw, które opisywane są tylko gdy to niezbędne i w bardzo oględny sposób.

Bardzo prędko wciągnęłam się w intrygę i śledziłam rozwój akcji z prawdziwym zainteresowaniem. Także życie prywatne Cormorana jest coraz bardziej interesujące, trzymam kciuki od I części, teraz jeszcze bardziej. Cormoran nie jest tak kryształowy jak Poirot. Cormoran jest uosobieniem stereotypów o angielskim policjancie, weteranie. Jest mrukliwy, pesymista. Mimo wszystko, ma w sobie to coś, co wzbudza sympatię. Naprawdę jestem bardzo ciekawa, jak jego postać zostanie rozwinięta.

Mam nadzieję, że wyjdą kolejne tomy! Bezwzględnie!!