"Elita" - Kiera Cass

Drugi tom "Rywalek". Do pałacu przybyło trzydzieści pięć dziewcząt. Teraz zostało ich tylko sześć. Ami i książę Maxon stają się sobie coraz bliżsi, jednak dziewczyna wciąż pamięta o Aspenie, chłopaku, którego darzyła szczerą miłością jeszcze zanim trafiła do pałacu.

Jak już wczoraj pisałam, zaraz po zakończeniu tomu pierwszego, wzięłam się prędko za tom drugi. Ponieważ książka jest naprawdę niezbyt skomplikowania to zeszło mi z nią prędko. Tomu trzeciego w domu nie mam, więc zakończenie serii będzie dla mnie jeszcze przez chwilę tajemnicą. Od czasu do czasu dobrze jest poczytać książkę lekką i bez jakiegoś ogromnego ładunku, czy to emocjonalnego, czy intelektualnego. Ot takie czytanie dla czytania. Może dziesięć lat temu, no może piętnaście, taka powieść wywołałaby u mnie więcej emocji. No, ale cóż starość…  miłosne dylematy nastolatków są nieco zbyt zabawne…

Z przybyłego do Pałacu stada kandydatek do ręki pięknego i dobrego, niemalże ucieleśniającego starogrecki ideał kalokagatii, Maxona, zostało już tylko sześć dziewcząt. Atmosfera się zagęszcza i za sprawą rywalizacji i za sprawą rebeliantów dybiących na mieszkających w pałacu i chcących przerwać hegemonię rodziny królewskiej.  Trójkąt głównych bohaterów miota się jak Żyd po pustym sklepie, że użyję tak frywolnej i ksenofobicznej metafory. Jedynie gwardzista wie czego chce, bo i Maxon, i Ami są jak wahadło – to w jedną, to w drugą się odchylają. Na dodatek Ami swoją bezkompromisowością robi sobie poważnego wroga. Jak na powieść dla nastolatek – sporo emocji.

Ponieważ pod wpisem ze stosikiem, ostrzegałyście mnie, że Elita jest słabą książką podeszłam do niej na dużym luzie. Oczekiwań zero, tylko ciekawość co będzie dalej. Wiedząc, że jest jeszcze trzeci tom, to nastawiłam się na telenowelę czyli jak ona go chce – on jej nie chce, jak on ją chce – to ona ma wątpliwości, czyli w tym cały jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz.

Bohaterka jest takim Harrym Potterem, najbardziej pokrzywdzona, wszystko wie lepiej, musi zbawić świat i wszystkich uszczęśliwić. Jest to – delikatnie mówiąc – irytujące, ale może to domena wieku nastoletniego, a ja o tym już zapomniałam, będąc zgorzkniałą damą w wieku, prawie średnim?

Tak, książka nie jest ambitna, nie jest odkrywcza, ale jest po prostu miłą czytanką, ot dla rozrywki, na wieczór.   Nie ma co oczekiwać cudów, a po prostu odmóżdżenia : )

   || Rywalki ||  || Elita || || Jedyna ||