"Pani McGinty nie żyje" - Agatha Christie

Dlaczego zginęła prosta kobieta sprzątająca ludziom po domach, pani McGinty? Czy rzeczywiście zabił ją jej lokator dla kilku funtów ukrytych pod podłogą?Do Herkulesa Poirot zgłasza się policjant, który nie wierzy w winę oskarżonego i skazanego Jamesa Bentleya. W Broadhinny, gdzie doszło do tragedii, wszyscy mieszkańcy to prawi ludzie, a na ołtarzu cudzej prawości niejeden już położył głowę – jak trzeźwo zauważa detektyw. Co więcej, tylko jego zastanawia, kogo przedstawiają fotografie ze starej gazety.„Pani McGinty nie żyje. Umarła, ale jak?Na kolanach, jak ja, o tak”.

Oszalałam na punkcie kryminałów. Ostatnio właściwie niczego innego nie czytam. Klasyczne kryminały, kryminały retro, są dla mnie całym światem, jeśli odrywam się do innej książki to jest to raczej tylko epizod.  Myślałam, że wszystkie najlepsze powieści z Poirotem mam już za sobą, że teraz to już będę doczytywała te kilka książek, które mi zostały. Mój Boże w jakim byłam błędzie!! Jedna z najlepszych powieści ukryła się przed moimi oczami, prawie ją przegapiłam. Hańba mi! Zaczęłam ją czytać, ale ponieważ rano musiałam wstać na pociąg roztropnie ją odłożyłam. A już się zaczęłam bać, już cudowna atmosfera grozy, mistrzowsko budowana przez Christie zaczęła mnie wciągać. Jak bagno.

Herkules Poirot snuje się po Londynie, myśląc jak zapełnić czas pomiędzy jednym a drugim posiłkiem. Wizytę składa mu policjant z którym ongi pracował. Ów policjant zwierza się ze swoich rozterek. Otóż pod koniec listopada została zabita tytułowa pani McGinty, oskarżony o jej zamordowanie został jej sublokator, w międzyczasie został już nawet skazany i czeka na wykonanie wyroku, ale policjanta trapie przeczucie, że oto zawiśnie niewinny człowiek.  Policjant prosi Poirota o pomoc, a Belg  - podejmuje wyzwanie. Jedzie na prowincję, gdzie w warunkach urągających jego pedanterii zabiera się do wyjaśnienia sprawy, którą wszyscy uważali za rozwiązaną. Nie zdaje sobie sprawy na jakie niebezpieczeństwo się naraża i co odkryje podczas śledztwa. Zagmatwanego śledztwa.

Naprawdę nie spodziewałam się, że książka którą od lat odkładałam, nie polowałam na nią, nie szukałam, okaże się tak porywającą powieścią. Ona mnie wciągnęła, przykleiła do siebie. Znowu nie byłam w stanie normalnie funkcjonować, musiałam wiedzieć jak to się skończy. Gdy Poirot dociera do śladu, który rzuca nowe światło na zabójstwo starszej pani, byłam już zahipnotyzowana.  Myślałam, że to będzie kryminał słaby, a ja policzę go wśród najlepszych z Poirotem! Fenomenalny.

Akcja nie jest rozwlekła, ale nie leci na łeb na szyję, moim zdaniem panuje doskonała równowaga, wszystko jest wyważone, groza, intryga, duża porcja humoru, bo i Poirot jest pocieszny z tymi swoimi rozlicznymi dziwactwami. Praktycznie już mam przeczytane prawie wszystko z jego udziałem, ale mam w planach powtórki. Naprawdę ze świecą szukać tak doskonale skonstruowanego bohatera.

Ja zawsze będę polecała kryminały Christie, one dla mnie są idealne, nie są rozwlekłe, mieszą się w torebce, jeśli wybierzemy kieszonkowe wydanie nie rujnuje nam to budżetu, a mamy kawał dobrej lektury. Oczywiście jest to czyta rozrywka i odrobina ćwiczeń dla szarych komórek – jeśli będziemy chcieli rozwiązać zagadkę. Naprawdę idealne kryminały, a ten jest jednym z lepszych!!