"Dla Ciebie wszystko" - Nicholas Sparks [ czy faktycznie romans jest dobry na ciężkie chorowanie]

Ktoś, najwyraźniej bardzo złośliwy sprzedał mi bardzo uciążliwą grypę, albo coś jeszcze bardziej nieprzyjemnego. Jestem tak chora, że nawet czytać za bardzo mi się nie chce, ale uznałam, że chłopaki nie płaczą, że trzeba być twardym i się przełamać. Padło na książkę Dla Ciebie wszystko Sparksa, bo jej nie czytałam, bo łapie się na wyzwanie w którym biorę udział. Od dekady nie jestem wierną fanką autora, ale od czasu do czasu podejmuję próby zapoznania się z prozą autora. Tej książki nigdy nie czytałam, a że Sparks umie zaskoczyć ciekawa byłam, jak to się wszystko skończy.

Dawson Cole i Amanda Collier. Chłopak z nizin społecznych, wychowany w rodzinie cieszącej się najgorszą sławą w całym hrabstwie Pamlico. I dziewczyna z dobrego domu marząca o tym, by zostać nauczycielką. Chcieli być razem, ale los ich rozdzielił. Po latach dawni kochankowie spotykają się w rodzinnym miasteczku na pogrzebie starego przyjaciela. Stłamszone przed laty uczucie powraca, a z nią przeszłość i tajemnice...
W filmowej adaptacji wystąpili Michelle Monaghan i James Marsden.

Dawson jest chłopakiem pochodzącym z najbardziej patologicznej rodziny w okolicy. Nawet jego matka nie wytrzymała atmosfery i uciekła z domu. Ojciec i reszta rodziny zamieszkująca grupowo dom, to bezlitosne typy spod ciemnej gwiazdy. Amanda zaś to panienka z typowej rodziny z południa, ma marzenia, chce uczyć dzieci. Tak się staje, że ta dwójka zakochuje się w sobie, chociaż nikt nie wróży im dobrze. I faktycznie, w końcu się rozstają. Dawson nie chce rujnować dziewczynie życia.  Ich drogi przecinają się na pogrzebie wspólnego przyjaciela. Każde z nich swoje przeżyło, jak będzie wyglądało spotkanie po latach?

Tak, wiem, że fabuła nie zapowiada książki głębokiej, bo chyba nikt nie oczekuje po Sparksie takich opowieści. Sięgając po te powieści chcemy znaleźć romans, wielkie dramaty, ale przede wszystkim miłości, która nie ustaje, pomimo przeciwności losu, pomimo upływu lat.

Nie wiem, czy jestem zbyt stara i zgorzkniała, aby się tymi książkami zachwycić. Doceniam pomysł, doceniam wykonanie, w tym wypadku dodatkowo mamy mężczyznę kochającego bardziej i wierniej, co jest w pewien sposób wyjątkowe. Jednak jako całość książka ani mnie nie zmasakrowała. Czytało  mi się ją bardzo obojętnie. Żadnego zachwytu, może chwilami jakieś poważniejsze refleksje nad dziwnym ludzkim życiem.  Nie oznacza to, że skreślam Sparksa, bynajmniej, będę jeszcze próbowała.