"Dziewczyna o kruchym sercu" - Elżbieta Rodzeń [ polska, o wiele lepsza wersja Jesiennej miłości/Szkoły uczuć]

Właściwie nie wiem dlaczego sięgnęłam po Dziewczynę o kruchym sercu, po książkę o licealistach, skoro sama obchodzić będę dziesięć lat od zdania matury, a dylematy młodzieży, wiek buntu i ten nastoletni egocentryzm, raczej mnie drażnią i męczą. Czułam, że tę książkę chcę przeczytać i miałam rację. Dostałam bowiem piękną opowieść o miłości. Intuicja do końca mnie prowadziła i wieczorem usnęłam, zamiast czytać. Bo od tej książki nie da się odczepić, nie da się jej odłożyć.

Janek to chłopak towarzyski i lubiany, w szkole wzorowy uczeń, a w wolnych chwilach wolontariusz. Ulka to jego przeciwieństwo – opryskliwa, nieufna, skryta.
Oboje są w klasie maturalnej, a z racji częstych nieobecności dziewczyna ma zaległości z matematyki. Janek zgłasza się na ochotnika, aby jej pomóc. Chce po prostu wypełnić kolejne zadanie. Z biegiem czasu z zaskoczeniem odkrywa, że coraz bardziej zależy mu na Uli. Dziewczyna jednak cały czas go odpycha… Zupełnie jakby czuła, że on nie jest z nią szczery i nigdy nie będzie mógł zdradzić jej swojej tajemnicy. Czy Ula pozwoli Jankowi zbliżyć się do siebie?

Nie jestem aniołem, choć to jako pierwsze może przyjść do głowy. Po prostu mam misję. Ważniejszą niż noszenie skrzydeł. Nie jestem jedyny, ale pracuję sam. Mam podopieczną, Ulę. Miałem dopilnować, żeby umarła, zniknęła. Nie spodziewałem się, że będzie tak intensywna. Słodka i pikantna. I wywróci moje życie do góry nogami. Będzie sądzić, że jestem lekiem, którego potrzebowała, ale to błąd. Jak mam ją ochronić? Kiedy jej serce pęknie, moje pójdzie w jego ślady. Jak mam ją uratować, skoro przyszedłem ją odprowadzić?

Janek jest synem katolickiej rodziny, działa w parafii, śpiewa na różnych uroczystościach, jego ojciec jest organistą. Chłopak działa w wolontariacie i właśnie tam proszą go, aby zaopiekował się Ulą, dziewczyną, która wraca do szkoły, po indywidualnym nauczaniu. Nauczycielka prosi go by pomógł dziewczynie nadrobić zaległości. I chociaż Janek jest takim dobrym chłopcem, nie przeszkadza mu to, by wyrywać panienki, bawić na imprezach, a prywatnie szykować się do seminarium, o czym marzy jego ojciec.  Ula ma być jego próbą, bo Janek jak prawie cała jego rodzina jest strażnikiem, ale o co w tym chodzi, dowiecie się czytając książkę. Tylko, że Ula nie jest stereotypową chorą dziewczynką, nie znosi swego cierpienia z godnością zawstydzającą starszych, nie jest miła, przeciwnie, jest opryskliwa, buntuje się, a na pierwszych korepetycjach, usłyszawszy o sławie Janka, chce aby ten zrobił z nią to, co robią osiemnastoletni chłopcy z rówieśniczkami.

Chodziła za mną powieść o miłości, miałam ochotę na coś co mnie zaangażuje, wzruszy, ale że aż tak.  Dobrze, że zapowiedziałam w domu, że z powodu deszczu cały dzień spędzam w łóżku, a że z powodu tegoż deszczu mój kot uznał, że spacery go nie interesują, zajął moje krzesło przy pracy, nie miałam żadnej motywacji, a gdy zaczęłam czytać – wołami z tego łóżka by mnie nie wyciągnął. Dałam radę umyć włosy, ale szkoda czasu było mi już na układanie i suszenie. Ta książka jest jak magnes.

Nie wiem czy oglądaliście ostatnio Pana Wołodyjowskiego tam Kettling opowiada o miłości temi słowami:

Kochanie to niedola ciężka, bo przez nie człek wolny niewolnikiem się staje. Równie jak ptak, z łuku ustrzelon, spada pod nogi myśliwca, tak i człek, miłością porażon, nie ma już mocy odlecieć od nóg kochanych. A jednak – zaczął znów rycerz – jeśli miłować ciężko, to nie miłować ciężej jeszcze, bo kogóż bez kochania nasyci rozkosz, sława, bogactwa, wonności lub klejnoty? Kto kochanej nie powie: „Wolę cię niźli królestwo, niźli sceptr, niźli zdrowie, niźli długi wiek?…” A ponieważ każdy chętnie by oddał życie za kochanie, tedy kochanie więcej jest warte od życia…

I o tym jest ta książka, o miłości. Po przeczytaniu całości, chciałabym ją porównać do Jesiennej miłości Sparksa, przy czym, tak z pięćdziesiąt razy lepszej. Bo  Elżbieta Rodzeń, naprawia to co Sparks zepsuł, tworząc książeczkę cienką i z płytką fabułą i bohaterami tak sztucznymi jak polichlorek winylu(PCV). Rodzeń tworzy bohaterów rzeczywistych, z wadami i zaletami, którzy nie przeobrażają się nagle w aniołów. Janek, nie jest kryształowo czysty, dojrzewa, ale tak jak każdy nastolatek, który musi się mierzyć z tym co on. Ula nie jest tak słodka i anielska, jest młodą dziewczyną, która chce żyć pełnią życia, chociaż wie, jaki jest jej stan. A mimo wszystko dziewczyna która jest skazana na śmierć i chłopak skazany na realizowanie rozkazów ojca odnajdują się i leczą się wzajemnie. Pomagają sobie wzajemnie, pokazując czym jest prawdziwa miłość, że nie zawsze jest ona piciem sobie z dzióbków.

Mamy też wątek próby zmiany przeznaczenia i zasygnalizowanie jak niezgłębiony i głęboki jest to temat, jak my w swej małości nie możemy ogarnąć całego planu, a próba jego zmiany zamiast pomagać – niszczy.

Jest też coś, czego bardzo brakowało mi w książce Sparksa, ale nie chcę spojlerować. Powiem tylko tyle, MUSICIE przeczytać tę książkę, Dziewczyna o kruchym sercu przebija i powieść Sparksa i skądinąd wspaniałą jej ekranizację. Fantastyczna książka, która poruszy Was dogłębnie, wstrząśnie Wami. Ja idę zjeść czekoladę i zwinąć się w kłębek. A nie… czekoladę już zjadłam… nie pomogła…



Recenzja pisana dla portalu Z kamerą wśród książek