"Prowincja pełna marzeń" - Katarzyna Enerlich [ na prowincji też się żyje ] ; - )

Od dawna marzyłam, żeby przeczytać Prowincję Katarzyny Enerlich, jednak to jest kilka tomów i nie miałam jak skompletować, ciągle to odkładałam. Dlatego cieszę się, że na warszawskim losowaniu, udało mi się zgarnąć tomów aż cztery. Chociaż dopadły mnie malkontentki i mówiły, że nudne, że usnę, że współczują. Tyle z tego gadania wynikło, że wzięłam byka za rogi, tak szybko. Zaczęłam czytać w deszczowe popołudnie i poszłam jak burza, która nadciągnęła nad moją Galicję.

Najważniejsze to mieć w swoim życiu miejsce, w którym będzie robiło się rzeczy naprawdę potrzebne. Miejsce, które najpierw będzie marzeniem, utkanym z ulotnych myśli i nadziei, a potem, dzięki niewytłumaczalnym, a jakże potrzebnym splotom okoliczności, przemieni się w dotykalną rzeczywistość. Już niedługo usiądę we własnym domu, słuchając pękania drewnianych ścian. Będzie wiosna. Otworzę szeroko drzwi i wpuszczę trochę świata. Powietrze zagra szpakami, w górze odezwie się klangor żurawi. A potem przejdzie lato i złote nawłocie w ukłonie do ziemi obwieszczą jego koniec. I ja w tym wszystkim pogodzona z naturą, światem, przemijaniem. Pochłonięta codzienną magią tego świata. Marzenia naprawdę się spełniają. Pełna wdzięku i świeżości współczesna powieść, będąca hołdem dla uroków polskiej prowincji, w której splata się wątek Mazur dzisiejszych i przedwojennych, czyli byłych Prus Wschodnich. Główną bohaterką jest dziennikarka lokalnego czasopisma, której los stawia na drodze paskudnego szefa, a zaraz potem Niemca poszukującego rodzinnych korzeni. Przedwojenna historia, która zresztą wydarzyła się naprawdę, uruchamia lawinę wydarzeń współczesnych. Wśród przepięknego krajobrazu mazurskiego rozgrywają się wielkie i małe historie.

Ludka jest kobietą w średnim wieku. Przypadkiem dostała pracę w lokalnej gazecie i tak pracuje do dzisiaj. Niestety w gazecie nastały wielkie zmiany, przyszło nowe kierownictwo i z przyjaznej czytelnikom prowincji, chce uczynić sensacyjną petardę rodem z Brooklinu. Nawet do prowincji, czasami docierają różne zmiany. W życiu Ludki też sporo się zmieni. Za zmianami stoi również pewien Niemiec, który zawitał w te strony, aby odkryć historię swych przodków. Czy to się skończy dobrze? Czy każda zmiana jest dobra? O klimacie małych miejscowości, wychodzeniu z samotności i życiu w zgodzie z samym sobie. Czy naprawdę prowincja jest senna?

Ja się z miejsca zakochałam. Nie wiem, może to kwestia tego, że moje malkontentki z Zachodu są, ale ja jako mieszkaniec Wschodu, idealnie wczułam się w klimat tej powieści. Niespieszny, jak kawa z widokiem na szemrzący strumyk. Ta książka jest idealnym odbiciem pięknego wnętrza Katarzyny Enerlich, która żyje w zgodzie z naturą, zachwyca się codziennością i promuje swoją prowincję. Właśnie w książce mamy widoki starego Mrągowa, które podbijają klimat tej książki.

Ta książka jest piękna, pięknem zwyczajnego życia, z jego wzlotami i upadkami. Klęskami, które wydają się nas unicestwiać, a w istocie pomagają nam się wznosić do gwiazd. Bardzo polubiłam Ludkę, za to, że nie jest idealna, nie jest jednocześnie, jakaś taka schematyczna. Jest oryginalną, młodą kobietą, która hołduje tradycji, a jej życie nie było i wciąż nie jest usłane różami. Lubię takie bohaterki.

Już teraz żałuję, że mam tylko, w sumie cztery tomy, ale na razie poczytam, to co mam i mam nadzieję, że następne trzy tomy również mnie oczarują. Ja lubię prowincję!! I lubię klimat książek Katarzyny Enerlich!