"Coś niebieskiego" - Emily Giffin [ bo za jedną siną dalą druga dal]

Znowu powtórka, znowu niezawodna Emily Giffin. Sięgnęłam po Coś niebieskiego, bo chciałam sprawdzić, jak odbiorę tę powieść po latach. W Coś pożyczonego była pustą, durną babą, którą bym roztelepała, wiedziałam, że zmiana nie zaszła zbyt prędko, jeśli zaszła, a ja z wiekiem tracę tolerancję na głupotę. A jednak, przeczytałam tę powieść z ogromną przyjemnością i gdy piszę te słowa mam łzy w oczach. I to nie hormony.

Mówią, że czas leczy rany.Mówią, że lekarstwem na złamane serce jest nowa miłość.Mówią, że wszystko dobre, co się dobrze kończy.
Życie Darcy w jednej chwili rozpada się na drobne kawałeczki. Narzeczony porzuca ją tydzień przed ślubem, na domiar złego odchodzi z jej najlepszą przyjaciółką. Darcy obwinia obydwoje o rozpad swojego związku, choć sama ma romans i spodziewa się dziecka.

Coś niebieskiego zaczyna się z perspektywy Darcy, tuż po tym ja tak nakryła swojego dopiero co ex narzeczonego ze swoją najlepszą przyjaciółką. Poznajemy kulisy jej związku z Marcusem, poznajemy świat w którym żyje Darcy, a uwierzcie mi, że to nie jest świat normalnych kobiet. Darcy jest wychowana w kulcie piękna, w przekonaniu, że ładnym wszystko się należy, a piękne kobiety mają świat u swoich stóp. Jej zainteresowania oscylują wokół mody na budy, płaszcze i ploteczek o rodzinie królewskiej. Jest płytka, jak kałuża w sierpniu. Darcy reprezentuje typ kobiet z którymi się nie przyjaźnię, jeżeli znam takie, to trzymam się z daleka, ewentualnie czasami przysłuchuję się ich wywodom o przewadze dekoltu w serek, nad dekoltem w łódkę, z fascynacją którą mogę porównać z tą, która towarzyszy mi obserwacji pracy kolejarzy na dworcu. Ot świat jest pełen rzeczy nie do pojęcia.

Darcy przegrywa na całej linii, zostaje sama, w ciąży, musi odegrać się na połowie świata, więc zadziera kiecę i leci do Londynu, nie przejmując się, że leci do Ethana, który bardziej przyjaźnił się z Rachel i jest umiarkowanie szczęśliwy wizytą Darcy. Jednak Darcy ma plan, który skupia się na upolowaniu bogatego i przystojnego Anglika, który uwolni ją od miana samotnej kobiety w ciąży. Naprawdę, istnienie takich kobiet, jest dla mnie czymś niesamowitym.

O jeny, tak ta książka jest tak przewidywalna, że to dla wielu będzie odrzucające, jest schematyczna, bo kto wierzy, że pusta dziunia o twarzy modelki zmieni się w babeczkę twardo stąpającą po ziemi. No mnie ciężko w to uwierzyć. Nie zmienia to faktu, że tę książkę fantastycznie się czytało, jest wymarzoną powieścią na wakacje, lekka, niezobowiązująca, taka która na końcu wzruszy i otuli ciepełkiem. Babskie czytadło – tak, ale bardzo dobrej jakości.

Ja się cieszę, że jeszcze te kilka książek Giffin czeka na mnie! Oczywiście, o ile wydrę je Mamie, bo ta mi regularnie podkrada, bo też się zachwyca. Mogę wiec dać słowo, że to nie tylko książka dla pustych siks, ale i starych panien w średnim wieku, jak również dla matek polek na emeryturze.

Czego chcieć wiecej?

A pod tym linkiem dostaniecie fragment najnowszej powieści Giffin