"Prowincja pełna złudzeń" - Katarzyna Enerlich

Każdy ma swoje złudzenia. Lubimy wierzyć w coś, na co nie mamy szans, podkładając suche drewienka, pod tlący się ogień złudzeń. Czasami, nie zauważamy nagiej prawdy, ubierając ją w złudzenia i nasze życzenia. Czasami, po prostu wolimy nie wiedzieć, udawać, że nie widzimy,  bo to jest lepsze niż odpowiedź na pytanie, co z tym zrobić, łatwiejsze niż startowanie od nowa, tylko z mniejszą wiarą.

Życie pełne złudzeń. Może właśnie po to czasami załamuje się w nim światło, byśmy na ekranie naszych marzeń zobaczyli tęczę?Złudzenia bywają czasem siłą. Na tym polega niezwykłość tego świata, że w tym, co z pozoru błahe, efemeryczne i nietrwałe, znajdujemy na koniec oparcie dla następnych dni. Bohaterka kolejnego tomu powieści Katarzyny Enerlich już wie, że ma prawo do szczęścia, jak każdy z nas. Postanawia tym razem o to szczęście walczyć sama; nie zdając się już na łaskawe sploty wydarzeń. Wypełniona bolesnymi doświadczeniami, przekonuje się, że to, co przeżyła, jest w rezultacie jej siłą. Dzięki temu potrafi więcej rozumieć i więcej widzieć – bo po to właśnie w naszym życiu istnieją życiowe zakręty. Sztuka jogi, którą od lat uprawia, sprawia, że otwiera się na nowe życie i nowe myślenie. Horyzonty jej odczuwania poszerzają się, dzięki czemu zaczyna żyć coraz piękniej.

Teoretycznie, Ludmiła nie powinna móc się pozbierać, Wojtek nie żyje, a na dodatek okazało się, że spłodził dziecko. Następny facet okazało się, że za często zagląda do kieliszka. Serio?? Jakiego można mieć jeszcze pecha. Ludka musi wystartować od nowa, skupić się na pewnikach, na córeczce, na tym, że musi ją wyprawić do szkoły, na tym że trzeba zarabiać, a w wolnych chwilach może kontemplować naturę. Może los się odmieni… czy to znowu kolejne złudzenia?

Jestem zasmucona, mimo wszystko tą książką. Czasami mam wrażenie, że są ludzie, którzy wyciągnęli los na loterii pecha. I mogą robić co chcą, a i tak wszystko się rozwali. Mimo wszystko, jednak jest w tej książce spokojny optymizm, radość i spokój codzienności, coś co koi, daje siłę by dalej walczyć.

Żałuję niezmiernie, że to chwilowo koniec z powieściami Katarzyny Enerlich, bardzo żałuję, w Jej książkach jest magia, magia codzienności, siła spokoju i niewydumana prostota. Naprawdę gorąco polecam!