"W cieniu" - Diane Chamberlain [ miłość nie szuka poklasku ]

Bardzo cenię prozę Diane Chamberlain. Z jednym wyjątkiem, jak do tej pory nie zawiodłam się na jej książkach. Porusza trudną tematykę, trochę jak Jodi Picoult, chociaż nie chcę się oszukiwać, to jest jednak dosyć prosto i tendencyjnie opisane. Owszem, dylematy opisane w powieściach tych pań są życiowe, są bardzo trudne do moralnej oceny, ale obie panie, jednak troszkę wszystko spłycają. I chociaż zdaję sobie z tego sprawę, wiem, że nie czytam najambitniejszej książki w życiu, ale zawsze mi mało tych książek i cieszę się, że w odmętach domowej biblioteczki mam jej dwie książki jeszcze.

Czy można budować szczęście na cierpieniu innych? Czy jest cień nadziei na ukojenie sumienia i odkupienie winy? Czy wśród tylu krzywd jest miejsce na prawdziwą miłość?
Mara, przyjaciółka Joelle D’Angelo, podczas narodzin pierwszego dziecka dostaje wylewu, który powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu. Zrozpaczona Joelle zwraca się o wsparcie do jedynego człowieka, który rozumie jej ból, Liama, kolegi z pracy i męża Mary. Ich przyjaźń stopniowo przeradza się w coś więcej – coś, przed czym nie sposób uciec. Rozdarta poczuciem winy, Joelle postanawia pomóc Marze za wszelką cenę. Poszukiwania prowadzą ją do zagadkowej uzdrowicielki, która przed laty rzekomo uratowała jej życie. Kobieta również skrywa bolesną tajemnicę i uświadamia Joelle, że bywają uczucia skazane na zgubę oraz takie, które przetrwają wbrew wszelkim przeciwnościom losu.

Joelle ma problem. Właśnie dowiedziała się, że jest w ciąży. Ojcem jej dziecka jest mąż jej przyjaciółki. Przyjaciółka rodząc syna dostała udaru. Teraz leży w ośrodku opiekuńczym i się uśmiecha. Joelle z Liamem –mężem chorej Mary, regularnie ją odwiedzają, wspierają, czekają aż wróci do zdrowia. Aż pewnego wieczoru po prostu się stało. Przespali się, a teraz Joelle, która przez lata starała się o dziecko aż doszła do wniosku, że jest bezpłodna, teraz wpatruje się w kreski na teście ciążowym. Joelle nie chce być przyjaciółką, która odbija męża. Ciągle stara się pomóc Marze, nawet pomimo swego racjonalizmu ulega namowom rodziców, którzy proponują udać się do uzdrowicielki, która wskrzesiła Joelle, gdy ta przyszła na świat martwa. Joelle, kontaktuje się z kobietą, nie przypuszcza nawet, jaki ta chowa sekret.

 

cytrynowo-miodowy drink
na zimne dni

Przez pierwsze trzy strony wątpiłam, czy się wciągnę, bałam się, że ta książka będzie niewypałem, tak jak, przedostatnia książka autorki, która mnie rozczarowała. Moje obawy były jednak bezpodstawne, nim się zorientowałam, byłam zaczytana po uszy i byłam zła na wszystko co przeszkadzało mi w czytaniu. Praca, ludzie, tenis, znajomi, chciałam jak najszybciej dowiedzieć się jak to się skończy. Bo przyznam, że autorka porwała się na trudny temat. Wierność małżeńska, jest dla mnie i dla wielu osób wartością absolutną. Nie zdradza się współmałżonka, słowa w zdrowiu i w chorobie, nie są jakimś banałem, nie powinno się brać ślubu, jeśli nie umiemy konsekwentni tego realizować. I autorka pokazuje specyficzną sytuację, czy faktycznie można oczekiwać od młodego mężczyzny, że dochowa wierności żonie, która jest cieniem dawnej siebie, nie ma kontaktu ze światem. Czy możemy od Liama wymagać, że zadowoli się wspomnieniami? Chamberlain, pokazuje nam tę zdradę z perspektywy pierwszoplanowej bohaterki, która jest dobrym człowiekiem, więc czujemy do niej sympatię. Rzadko kiedy czytamy o zdradzie z perspektywy zdradzającego, a jeśli już to w taki sposób, że zdradzana osoba jest jędzą czy bucem. Tutaj mamy chorą kobietę. Pewnie odpowiedź na pytanie, czy Liama można usprawiedliwić, będzie różna, to bardzo indywidualna kwestia.

Mnie bardzo porwała historia uzdrowicielki. Cofamy się w czasie, bo jak to często bywa u autorki,

akcja jest prowadzona dwutorowo. W teraźniejszości obserwujemy perypetie Joelle i Liama, a w przeszłości przenosimy się do życia dwóch dziewczynek, bliźniaczek, których okoliczności urodzenia są bardzo dramatyczne i zaważą na całym ich życiu. W pewnym momencie, te losy się przenikną. I powiem Wam szczerze, że miałam lekko mokre oczy pod koniec.

Ta książka w żaden sposób mnie nie rozczarowała. Bardzo gorąco ją polecam, jest czytadłem, nad wieloma problemami autorka się prześlizguje, ale mimo wszystko ciekawa i skłaniająca do refleksji lektura.


Ksiażka recenzowana dla portalu Duże ka