"Kto to pani zrobił?" - Agata Passent [ zamiast wybuchu śmiechu - śpiączka z nudów ]

Dzięki promocjom w marketach wchodzę w posiadanie książek, które chciałam przeczytać, ale dusza Sknerusa uważała, że nie chce aż tak, żeby zapłacić cenę okładkową. Właśnie tak było z książką Agaty Passent. Chciałam przeczytać od kiedy widziałam ją u Kuby Wojewódzkiego, promującą tę książkę. Za autorką przepadam tak sobie, moim zdaniem bardzo się lansuje, jakby za wszelką cenę chciała udowodnić wszystkim jak jest oczytana i obyta. No, ale jednak publikuje w porządnym periodyku, toteż uznałam, że może coś w tych felietonach jest. Książka podzielona na rozdziały, w każdym kilka felietonów, idealnie się sprawi do podczytywania.

Dlaczego lepiej być baranem niż świnią? Dlaczego w Polsce do braku forsy jeszcze trudniej się przyznać niż do braku seksu? Jak żyć w świecie, w którym niemal wszystko stało się zakazane, od noszenia futer po łowienie ryb? Dlaczego należy jeść dużo niezdrowej żywności, którą niepotrzebnie straszą nas w mediach?
Gdy czyta się Agatę Passent w zbiorze tekstów, a nie „pojedynczo”, widać jak wiele różnych kwestii ją interesuje i jak ciekawie potrafi o nich pisać. Autorka, dosłownie i w przenośni kobieta światowa w najlepszym tego słowa znaczeniu, jest bystrym obserwatorem i wyraziście potrafi opisać zarówno to, co widzi, jak i co czuje.
Dawniej a dziś, kobiety a mężczyźni, Polacy wobec siebie nawzajem i wobec innych – to główne tematy tej książki, mówiącej o nas i naszych czasach w sposób, z którym trudno się nie zgodzić. Jeśli kto chce, może polemizować – Passent się nie obraża (ba, przestrzega nas przed zbyt częstym obrażaniem się) i nie szydzi, bo idiotyczne aspekty naszej rzeczywistości szydzą tu z siebie same.
Agata Passent niczego nas uczyć nie zamierza. Elegancko pokazuje, fachowo oświetla, kompetentnie porównuje… Ocenia, oczywiście, że ocenia, lecz tej oceny nam przecież nie narzuca. Musimy oceniać sami.

Poczytałam wiele recenzji, zdecydowanie pozytywnych, ja niestety się nie wpiszę do tego grona. Jeżeli jest jakiś skrajnie przeciwny klub, to tam jest moje miejsce. Wiem, że twórczość Agaty Passent nie są dla mnie, pod każdym względem. Nie odpowiada mi jej poczucie humoru, właściwie nie widziała tam śladu czegoś co mogłoby mnie rozbawić, przeciwnie, mam wrażenie, że wszystko było pisane z piedestału, patrząc na masy. Pamiętam bloga autorki na Onecie, widzę że jej styl nic się nie zmienił, stoi w miejscu. Te same porównanie, maniera pisania tylko o sztuce wysokiej, o powieściach ambitnych. Ciągle nawiązywanie do serii Nike, chyba Koliber brzmi zbyt frywolnie. Jeżeli wspomniana jest sztuka popularna, to raczej prześmiewczo.

Te stereotypy i schematy są tak wymuszone, słabe że dawkowałam lekturę, żeby dać umysłowi odpocząć. Strasznie mnie to wymęczyło. Cieszę się, że nie kupuję gazety gdzie autorka publikuje.

Brrrr. Naprawdę bardzo mnie te „zabawne” felietony zmęczyły. Okładka sugeruje, że teksty będą z przymrużeniem oka, u mnie były ze zgrzytaniem zębów, niestety.