"Czarna Madonna" - Remigiusz Mróz [ spójrz w oczy Złu ]

Zanim jeszcze znana była premiera najnowszej powieści Remigiusza Mroza, ten ukazał się na Targach w Warszawie i pozował w towarzystwie sporego plakatu, na którym widniała grafika kojarząca się z jednym. Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, jest chyba najlepiej rozpoznawalnym wizerunkiem w Polsce. Nie podobała mi się ta strategia reklamowa, dla mnie Jasna Góra jest wyjątkowym miejscem, należy do sfery sacrum i ja rozumiem, że świat reklamy rządzi się swoimi prawami, ale wolałabym, żeby Autor reklamował się raczej dobrym stylem, porywającymi powieściami, a nie prowokacją. Jestem staromodna. Jednak kiedy wśród nowości pojawiła się właśnie powieść Czarna Madonna którą w ten sposób autor promował i zapowiadał, nie wytrzymałam i zapałałam chęcią przeczytania. Później nieco się wahałam, bo co Remigiusz Mróz napisze jest zwykle po premierze polecane przez wiernych fanów, a z tą książką było zdecydowanie inaczej. Nawet najwięksi fani odradzali. A ja… zaczęłam czytać i się bałam, wy się nie lękajcie, mnie można przestraszyć byle czym, więc początek, jeszcze czytany wieczorem, nie był rewelacyjnym pomysłem, a jako że swego czasu oglądałam serial Supernatural, obyło się bez wizyty na kardiologii inwazyjnej. Nawet nie musiałam podkradać nitrogliceryny. Za to w końcu wiem, co z tym Mrozem. Chociaż i tak prawie wszystkie jego powieści to od razu bestsellery. 

Boeing 747 irlandzkich linii lotniczych miał wylądować w Tel Awiwie o trzeciej w nocy. Nigdy nie dotarł na miejsce, a kontakt z maszyną utracono gdzieś nad Morzem Śródziemnym. Na pokładzie znajdowało się 520 osób, w tym narzeczona Filipa, która miała odbyć pielgrzymkę do Bazyliki Grobu Świętego.
Przez pierwsze godziny Filip wierzy, że samolot się odnajdzie. Nic nie wskazuje na zamach, straż przybrzeżna nie odnajduje wraku, a co jakiś czas do kontroli lotów dociera sygnał z transpondera.
Co stało się z boeingiem? Jaki związek ma jego zniknięcie z podobnymi zdarzeniami?I jakie znaczenie ma obraz Matki Bożej, nazywany Czarną Madonną?
Pierwsze odpowiedzi każą Filipowi sądzić, że niewiedza naprawdę jest błogosławieństwem.

Filip jest jednym z księży, którzy zrzucili sutannę. Poznał kobietę i zorientował się, że wybór kapłaństwa nie był trafny. Dostał dyspensę, a więc wciąż jest kapłanem, może udzielić rozgrzeszenia w przypadku zagrożenia życia, ale może brać udział w życiu Kościoła, może wziąć ślub, również kościelny. Z narzeczoną planowali lecieć w podróż przedślubną do Ziemi Świętej, ale zobowiązania zawodowe zatrzymały Filipa we Wrocławiu, ale narzeczona poleciała. W środku nocy Filipa budzi telefon od ojca, tata każe mu włączyć telewizor a tam wszystkie stacje informacyjne podają, że lot którym podróżowała Aneta, zniknął z ekranów, rozpłynął się w powietrzu. Dziwne… dziwniejsze będzie, że to nie jedyny lot, który zniknie, jeszcze dziwniejsze, że nad Afryką ukaże się pentagram, wszystkie tropy prowadzą w stronę demonów, apokalipsy i wizerunku Czarnej Madonny. Czy nadszedł koniec świata, czy na naszych oczach rozegra się zapowiadana walka sił piekielnych z siłami Księcia Pokoju?

Tak się bałam tej książki, bo jednak z Szatanem nie ma żartów, to raz, dwa ja naprawdę jestem strachliwa, trzy prędko wpadam w paranoję. Bałam się, że będę musiała kolejny raz zhejtować autora, że znowu będzie że się wyżywam, że zazdroszczę, bo nikt nie wydał mojej powieści i tak sobie odbijam(nie wydał nikt bo nic nie piszę : P – gwoli jasności). A tymczasem miła niespodzianka. Odkryłam wprawdzie co mi przeszkadza w stylu Mroza, ale wiadra złośliwości nie będzie. Naprawdę. I oby nie był to jeden Jeźdźców Apokalipsy.

Po początkowym stopniowaniu napięcia, budowaniu atmosfery grozy, wszystko to, jak często bywa u tego autora, po prostu wygasa. Jak wielki romans, który po bajkowym ślubie tysiąclecia, kończy się cichym rozwodem i chociaż autor jakby chciał się sam prześcignąć w nagromadzeniu tajemnic, różnych wątków, to znowu jakby nie ma pomysłu na zakończenie, które będzie miało wszystkie kończyny. Trochę tu Dana Browna, za sprawą tych wyjaśnień symboliki, co poczytuję za plus. W Polsce wydaje się stosunkowo niewiele literatury(przynajmniej ja nie widzę jakiegoś wysypu) w której można poczytać o religii, żeby nie były to książki stricte religijne, bo oczywiście fachowych książek o egzorcyzmach, demonach, eschatologii jest dużo. Może kogoś akurat ta książka zainspiruje. Nie mogę się ustosunkować do wiarygodności tych opisów bo tym zagadnieniem nigdy się nie interesowałam, kilka rzeczy mnie zdziwiło( naprawdę były ksiądz nie wie, że na stronie diecezji są podani egzorcyści działający w diecezji?? To jest powszechna wiedza dla księdza, nie spotkałam do tej pory księdza, który nie potrafiłby powiedzieć kto w Jego diecezji sprawuje taką posługę), rozbawiła mnie wzmianka o Kościele Wniebowstąpienia Maryi Panny, ale za to, jak już zapowiadałam, rozwikłałam co mnie drażni w twórczości Remigiusza Mroza. To jak On przekazuje swoją wiedzę. Tak jakby w każdym akapicie musiał pochwalić się ile na ten temat wie. Nie ma w tym naturalnej, porywającej narracji, swobodnego opowiadania, jest taki wymuszony referacik ucznia. To tak jakby zamiast opowiedzieć nam o jakiejś powieści, ktoś rozbierał ją na części słowami podręcznika do analizy literackiej. Szanse, że nas to zainteresuje, są stosunkowo słabe. Kilkanaście książek i doszłam do tego.

Ponieważ tyle osób mnie przed tą powieścią przestrzegało, to ani razu nie miałam ochoty nią rzucić. Czytałam z zainteresowaniem, będąc ciekawą, jak to się skończy. Owszem finał jest mocny, w stylu właśnie serialu Supernatural i mnie to jakoś tak kupiło tylko samo zakończenie jest tak przekombinowane, że to już naprawdę przesada. Znowu byłam bliska satysfakcji, ale znowu autor przekombinował, jednak do pewnego momentu czytało mi się naprawdę z względną przyjemnością i sądzę, że nie wszyscy się na tej książce zawiodą. I końcówki nie polecam czytać w nocy!

Za książkę bardzo dziękuję księgarni TaniaKsiążka.pl

Czarna Madonna, Remigiusz Mróz, liczba stron: 460