"Robinson w Bolechowie" - Maciej Płaca

Ostatnio bacznie zwracam uwagę na nowości polskich autorów. Z każdym dniem przekonuję się, że warto dać szansę polskim autorom, ich książki to bestsellery. Moją uwagę zwrócił tytuł Robinson w Bolechowie. Tematyka książki została opisana dosyć enigmatycznie, właściwie nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Autor jest znany na polskim rynku, ja nie słyszałam o tym nazwisku, a przynajmniej nie zanotowałam w pamięci tego nazwiska. Zawsze jest czas by to nadrobić. Zwłaszcza, że debiutował zbiorem opowiadam, a to akurat nie jest mój ulubiony gatunek, sięgam po opowiadania rzadko. Czy będę chciała to nadrobić.

Nowa powieść Macieja Płazy, nominowanego do Nagrody Literackiej „Nike” 2016 za książkę pod tytułem „Skoruń”.
Robinson w Bolechowie opowiada rodzinną historię rozpoczynającą się tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Bolechowski hrabia, właściciel pałacu i kolekcji dzieł sztuki, skrzętnie ukrywa bezcenne skarby, by nie dostały się w ręce okupanta. Kiedy hrabia zginie z rąk hitlerowca, strażnikiem kolekcji zostaje pałacowy ogrodnik…Główny bohater Robert, ceniony malarz, wraca do Bolechowa po kilku latach nieobecności. Na miejscu wspomina bolechowskie perypetie, które zagadkowo go pociągają, i próbuje odkryć największą tajemnicę swojego życia. Na tle posępnego świata wojennej i powojennej grozy i tułaczki stopniowo odsłania się historia dwu rodzin: Roberta oraz miejscowego kamieniarza o niejasnej przeszłości.Proza Macieja Płazy opowiedziana jest zmysłowym, bogatym i sugestywnym językiem, pełna niezwykłych postaci, prowincjonalnych zdarzeń i obrazów. Na scenie, której centrum stanowi bolechowski pałac, rozgrywają się nieproste historie, z motywem miłości, zdrady, śmierci i lęku.

Przenosimy się w czasy okupacji, poznajemy bolechowskiego hrabiego i śledzimy jego losy wobec wojennej zawieruchy. Hrabia pracowicie chowa przed okupantem dzieła sztuki powierzając sekret jednej osobie. Po latach do Bolechowa, do zupełnie innego świata, świata bez hrabiów i bez szlachty wraca Robert wzięty malarz. Poznajemy całą mozaikę różnych historii, różnych czasów, bo rozpiętość czasowa jest bardzo duża. Jednak nie fabuła jest tu głównym smaczkiem, chociaż oczywiście, nawet najpiękniejsze zdania nie zakryją łysej fabuły. Najważniejsze jest to jak Maciej Płaza pisze, jak konstruuje zdania, jak hipnotyzuje językiem.

Spotkałam się z twierdzeniem, że Płaza pisze jak Wiesław Myśliwski, na początku prychałam z niedowierzaniem, bo sorry, ale Mistrz jest jeden i pochodzi z Dwikóz, ale jestem skłonna rozumieć, dlaczego ktoś użył takiego porównania. Maciej Płaza pisze tak, że człowiek jest zahipnotyzowany tekstem. Owszem historia, którą opowiada wciąga, ja akurat lubię ten gatunek, lubię klimat lat przedwojennych, tę świadomość nadciągającej katastrofy. Następnie ten przeskok czasowy, zmiana klimatu politycznego, w połączeniu z tym stylem. Niezapomniane doznanie, które pokazuje, że literatura, wciąż jest piękna, że można słowem i zdaniem się niespiesznie delektować. Bardzo polecam!!

Książka do kupienia w księgarni TaniaKsiążka.pl