"Ksiądz Rafał. Koniec świata" - Maciej Grabski [ w Gródku po raz trzeci]

Ciężko mi policzyć ile lat czekałam na trzeci tom serii o księdzu Rafale Nowinie z Gródka. Z siedem na pewno. W końcu się doczekałam. Oj jak wypatrywałam tego tomu, jak czekałam na paczkę. Gdy przyszła, a ja dopiero wróciłam od lekarza i mogłam położyć się do łóżka i wrócić do Gródka. Byłam ciekawa czy autor utrzymał poziom.  Była chwila, gdy trzymałam ten trzeci, upragniony tom w rękach i myślałam, że warto ryzykować, czy chcę poznać dalsze losy i nie daj Bóg się rozczarować, czy lepiej zostać bezpiecznie przy dwóch pięknych i wzruszających częściach, które mnie bawią, doprowadzają do łez i sprawiają, że odnajduję równowagę. Zaryzykowałam jednak.

Ksiądz Rafał Nowina, chociaż jest proboszczem w Gródku już kolejny rok, nadal wzbudza kontrowersje. Pogrzeb znienawidzonego Szatana z Pochwałki, niespodziewany talent do gry w chapanego, zmiana godziny wieczornej mszy w sobotę – Listy w radiu przecież posłuchać trzeba – i wojna, która o mały włos przetoczyła się przez Gródek! Poważne kłopoty Rafała mają jednak dopiero nadejść…
Ale przecież odpust świętomarciński, kolejna odsłona jabłkowego święta i koncert kolęd powinny się odbyć, choćby jutro miał nastąpić koniec świata!

Wracamy do Gródka, ksiądz Rafał od prawie pięciu lat przewodzi swoim owieczkom. Ma posłuch, ludzie go szanują, ma chody u hierarchii, przetrwał wybuch stanu wojennego, pobicie i przeniesienie. Odnalazł miejsce na wsi pośród ludzi ciężkiej pracy. Dzieli ich troski, wspólnie przeżywa radości, ale nadchodzą trudne czasy. Komunistyczny system wydaje się być nie do ruszenia, skutkuje brakami w zaopatrzeniu, infiltracją duchowieństwa i cenzurą, ale to nie polityka zasieje niepokój w Gródku. Zacznie się od śmierci Szatana z Pochwałki i decyzji Rafała, aby go pochować w Gródku. Na cmentarzu! Samobójcę. Młodsi pewnie nie pamiętają(ja też czasów tych nie pamiętam),  jak samobójców nie chowano w poświęconej ziemi i u mnie na cmentarzu, jeszcze do niedawna wyraźnie, w oddaleniu, tyłem do wszystkich, w zupełnej alienacji były groby tych, którzy targnęli się na własne życie. Wsi się to nie podoba i tak zacznie się rozdźwięk pomiędzy wsią, a Rafałem,  rozdźwięk, który będzie się pogłębiał. I chociaż nie wszyscy wystąpią przeciwko proboszczowi, to powiem Wam, że będzie się działo.

Skończyłam czytać po pierwszej w nocy, błogosławiąc lekarskie zwolnienie, byłam tak zapłakana, że nie mogłam i tak usnąć. Wszystko co napisze Maciej Grabski biorę w ciemno! Książka jest zachwycająca. Jest świetnie napisaną obyczajówką, którą będzie się czytało za drugim razem tak samo dobrze. Wprawdzie autor idzie dalej w mrok, w wiejskie perturbacje, ale dalej zapewnia nam to co pokochaliśmy. Dalej mamy cudowną atmosferę sielskiego mikrokosmosu, wieś w której koegzystują ludzie w różnym wieku, z różnymi aspiracjami. Wieś, która się kłóci, ale w obliczu wspólnego zagrożenia pokazuje jedność.

Tym razem nie braknie nam okazji do refleksji, do wzruszeń, a końcówka… ciekawe czy będzie kontynuacja, ja bym chciała, ale jestem nieobiektywna, mnie ta seria podbiła. I ktoś mi powie, że to takie aż kiczowato sielankowe, ale według mnie jest to napisane tak fantastycznie, że dla mnie ta słodycz, jest jedynie zaletą.

Jeżeli ktoś nie zna tej serii, a była wydana pierwszy raz ładnych parę lat temu, niech lapie wznowienie i czyta!!! Warto po stokroć!!